از دیگر مناطقی که گروه شناسایی خانه ايراني فرحزاد جمعیت امام علی(ع) به آن مراجعه کرد، کوره های دماوند و پیروز بود. این کوره ها همراه با دو کوره دیگر در منطقه پاسگاه نعمت آباد، بلوار شقایق، خيابان فیروز جنوبی واقع شده است؛ جایی که در آن می توان تضاد و تفاوت را به آسانی مشاهده کرد. یک سمت خیابان مجتمع های مسکونی بزرگ و نوساز با تعدادی مغازه که در قسمت جنوبی آن هم پارکی بزرگ با انبوهی از درختان سرسبز و گلهای خوشبو و معطر که پر است از نشاط، تحرک، شادی و زندگی و در نقطه مقابل آن حیاط هایی پر از اتاقک!!! که به آن خانه می گويند و نزدیک به 100 نفر در قالب 25 خانوار در آن زندگی می کنند. اين اتاقک ها از کمترین امکانات برای زندگی برخوردار هستند.
سقف های کوتاه و نم کشیده، نبود آب بهداشتی و لوله کشی، مشترک بودن سرویس های بهداشتی و حمام که خود یکی از عوامل بيماري و مشکلات بهداشتی است، خانواده های پر جمعیت با انبوهی از مشکلات بهداشتی- درمانی و آموزشی، بی کاری اکثر سرپرستان خانواده ها به دلایل مختلف، اعتیاد، آزار کودک و خشونت عليه زنان تنها بخشي از مشكلات موجود در اين اتاقك هاست.
کودکان خردسالی که با سر و صورت آلوده و پای برهنه در کوچه ها پرسه می زنند و اسباب بازیي جز سنگ و خاک ندارند، وجود کپسول گاز و اجاق داخل همین اتاقک ها جهت پخت غذا در صورتي كه غذایی برای پخته شدن وجود داشته باشد؛ بی سوادی و عدم تحصیل و یا محرومیت از تحصیل به دلایل مختلف از جمله نداشتن اوراق هویتی و شناسایی و یا تمکن مالی برای پرداخت هزینه های تحصیل و … از جمله مشکلات و مسائل مشترک بین خانواده ها است.
نکته قابل توجه اینکه خانواده باید برای همین اتاقک ها ماهانه بین صدو پنجاه تا دویست هزار تومان اجاره پرداخت کنند.
یکی از صحنه های دردناک و تاسف برانگیز؛ خانواده ای۴ نفره بودند، علاوه بر اینکه پدر و مادر خانواده خود دارای مشکلات پزشکی از قبیل سنگ کلیه، سنگ کیسه صفرا و دیسک کمر بوده و روزانه مقادير زيادي قرص و شربت مصرف می کنند، یکی از فرزندانشان که دختری ۱۵ ساله است، در اثر تشنج سال ها قبل، دچار معلولیت ذهنی و حرکتی شده است.
مطلب فراوان است و مجال اندک و اینکه ما به عنوان انسان در قبال درد همنوع چه مسئولیتی داریم؟؟؟
