تعریف مددکاری اجتماعی

مددکاری اجتماعی،یک حرفه مبتنی بر عمل و یک رشته ی دانشگاهی است که توسعه و تغییر اجتماعی، انسجام اجتماعی، و توانمندسازی و آزادی افراد را ارتقاء می دهد. اصول عدالت اجتماعی، حقوق بشر، مسئولیت جمعی و احترام به تفاوت ها در مددکاری اجتماعی در مرکزیت قرار دارند. مددکاری اجتماعی، با تکیه بر نظریات مددکاری اجتماعی، علوم اجتماعی، علوم انسانی و دانش بومی، افراد و ساختارها را در مقابله با چالش های زندگی و ارتقاء رفاه و بهزیستی درگیر می کند.

هنر کمک کردن به فرد به منظور پیشرفت و توسعه ی استعداد های فرد و استفاده از ان ها برای حل مشکلات و مسائلی که وی در رابطه با خودش یا محیطش با آن ها روبرو است. مهارت کمک کردن به افراد نشات گرفته از دانش های آموخته شده نظری (روانشناسی و جامعه شناسی)و دانش های حرفه مددکاری اجتماعی است. کارکرد حرفه ای مددکاری اجتماعی میانجی گری در فرایندی است که از طریق آن ، فرد و اجتماع او به دلیل نیاز متقابل برای تکمیل و شکوفایی خود به هم نزدیک می شوند (شولمن، 1992)

ارزش ها در مددکاری

حرمت به مقام انسانی

ارزش خودتصمیم گیری (بر اساس واقعیت های ذهنی فرد تصمیمات اتخاذ شود)

برابری انسان ها

مسئولیت فردی و اجتماعی

اصول مددکاری اجتماعی

اصل پذیرش: هر فردی را همانگونه که هست بپذیریم

اصل فردیت: هر فرد را باید منحصر به فرد دانست

اصل مشارکت: مشارکت مددجو در تمامی مراحل کار الزامی (باعث احساس لیاقت و انگیزه در وی می شود)

اصل رازداری حرفه ای

اصل خودآگاهی: مددکار باید بر تمامی شرایط شخصی خود تسلط داشته باشد

اصل پیش داوری: عدم قضاوت

اصل رابطه حرفه ای

اصل دور نگری: نه تنها حل مشکل موجود، بلکه کمک کند که مددجو توانایی هایش را بشناسد و به نحوی از بروز مشکلات آینده پیشگیری شود.