معلولان و هزار مشکل ناشی از عدم توجه به حضور آنها در جامعه

«آرزویش فقط یک ویلچر بود.»

سه سال پیش موقعی که داشتیم کیسه‌های آذوقه‌ را در طرح «کوچه‌گردان عاشق» برای خانواده‌های محروم لرستان آماده می‌کردیم به عنوان داوطلب آمد و گفت: «شنیدم که شما برای خونواده‌های محروم کیسه‌ی آذوقه آماده می‌کنید. اومدم و میخوام منم سهمی داشته باشم.» دختر ۲۰ ساله‌ای که سرشار از هوش و استعداد بود و معلولیت برایش تبدیل به محدودیتی بزرگ شده بود.

راه رفتن برایش خیلی سخت بود؛ حتی با دست راستش هم نمی‌توانست به راحتی وسیله‌ای را بردارد؛ اما این مانع کارش نبود. مصمم و بااراده برای انجام کارهایش تلاش می‌کرد. کنجکاو شدیم. از اوضاع و احوالش پرسیدیم. متوجه شدیم همراه مادر پیرش تنها زندگی می‌کنند و درگیر بسیاری از مشکلات هستند؛ از امرار و معاش گرفته تا درمان بیماری مادرش و …

دختر جوان از بدو تولد از ناحیه‌ی دست و پا دچار معلولیت است. علی‌رغم هوش بالایی که داشت، به خاطر محدودیت‌های ناشی از معلولیت، نتوانست درسش را ادامه دهد و خیلی زود مدرسه را ترک کرد. او تا به حال چندین مرتبه در خیابان تصادف کرده یا به خاطر نبود فضای مناسب برای راه رفتن در خیابان زمین خورده و پایش شکسته. آخرین بار که پایش شکست، حدودا چهار ماه پیش بود که کاملا در خانه زمین‌گیر شد.

با کمک خیرین محترم در استان لرستان، توانستیم برای دختر جوان یک ویلچر برقی تهیه کنیم. وقتی ویلچر را برایش بردیم خیلی خوشحال شد. می‌گفت: «سال‌ها آرزوش بوده یه ویلچر داشته باشه.»

طبق آمار وزارت کار و تعاون و رفاه، معلولیت، به خصوص در استان‌های محروم کشور، از دلایل ترک تحصیل کودکان است. در تقویم جهانی ۳ دسامبر روز جهانی معلولان نام گرفته است. مناسب‌سازی فضاهای عمومی و تسهیل آمد و شد کودکان معلول، یکی از پیش‌زمینه‌های زیرساختی ضروری برای بازگرداندن این کودکان به فضای آموزش است.