در باب تجاوز ناظم یک مدرسه به دانش آموزان

هر چه بگندد نمکش می‌زنند
وای به روزی که بگندد نمک

اخبار کودک آزاری‌ها و تجاوز به کودکان دارد تبدیل به یک خبر همیشگی در رسانه‌های ما می‌شود. یک روز یک معتاد بر اثر توهم حاصل از مصرف مواد مخدر دست به این کار می‌زند؛ آن یکی به خاطر عقده‌های جنسی به این عمل دست می‌زند. از طرفی فعالان اجتماعی فریاد می‌زنند که باید این قبیل مسایل و خودمراقبتی جنسی به دانش آموزان در مدارس آموزش داده شود و برای قوانین در این حوزه اقدام عاجلی صورت گیرد؛ ولی گوش شنوایی نیست.

حالا همان مرجع که خود باید در مقام پیشگیری و آموزش، این مسایل را به کودکان و نوجوانان آموزش دهد و نقش مرهم را بر این درد بزرگ بازی کند، خود می‌گندد و امیدها به بهبود شرایط و خردورزی در این باره هر روز کم و کمتر می‌شود: تجاوز به دانش‌آموزان توسط ناظم مدرسه!!!

البته جای تعجبی ندارد که جامعه‌ای که بدون آموزش‌های لازم در این زمینه تربیت شده باشد، همه‌ی اقشارش خواه ناخواه گرفتار این مسائل می‌شوند؛ می‌خواهد معتادی باشد که توهم شیشه‌ای زده یا معلمی که قرار است درس زندگی به دانش آموزان بدهد. در یک چرخه‌ی معیوب، خطاکار و متجاوز مجازات می‌شود و دوباره چند روز بعد از گوشه‌ای دیگر از این کشور، خبر تجاوز و کودک آزاری دیگری به گوش می‌رسد.

مادامی که آموزش خودمراقبتی وجود ندارد، مادامی که مواد مخدر به راحتی در دسترس قرار می‌گیرد، مادامی که فقر چونان پتکی بر روح و مغز و جسم جامعه می‌کوبد و با خود هزاران معضل اخلاقی دیگر را پیشکش این اجتماع می‌کند، باید گوش‌هایمان را به شنیدن این اخبار عادت دهیم و تعجب هم نکنیم! به گفته‌ی امام علی (ع) در هر جامعه‌ای فقر وارد شود، دین و ایمان و اخلاق و معرفت از آن جامعه رخت می‌بندد. به فکر باشیم تا بیش از این فقر ما را در گرداب بی‌اخلاقی‌ها فرو نبرد. فقر آموزش و فقر فرهنگی مطمئنا با خود معضلات فراوانی مانند آنچه رفت به دنبال خواهد آورد.