جوابیه جمعیت امام علی به روزنامه کیهان

گرچه این اولین بار نیست که روزنامه کیهان تهمت‌هایی نثار جمعیت امام علی(ع) و شارمین میمندی‌نژاد می‌نماید، تاکنون لزومی به پاسخگویی به اتهامات درج شده ندیده بودیم. چرا که در بسیاری موارد تناقضات و پایه‌های استدلالی سست نگارنده(گان)، خود، پاسخی بر بی‌اساس بودن مطالب بوده است.

لیکن با توجه به ادامه این رویه و رشد روزافزون اتهامات و نیز این موضوع که برخی، عدم پاسخگویی و سکوت  این جمعیت را حمل بر نداشتن پاسخ کرده‌اند، لازم دیدیم تا پاسخ خود را بر اساس بندهای درج شده در قوانین کشور، انعکاس دهیم. این جوابیه، صرفا در دفاع از حقِ تضییع شده‌ی جمعیت امام علی(ع) نیست. این متن در دفاع از حقیقت و در تقابل با شیوه‌ی باطلی که تمام حق جویان عالم و مردمان این آب و خاک را تهدید می‌کند نگاشته شده است.

اولین بخش از مطالب متوجه شخص شارمین میمندی‌نژاد، موسس جمعیت امام علی(ع) است.

اساس استدلال بر این قرار گرفته که پدر ایشان در مقالات و تألیفات‌شان به مطالب و اندیشه‌هایی اشاره داشته‌اند که گویا به مذاق گردانندگان آن رسانه خوش نیامده است. نقد و بررسی آرای مرحوم دکتر محمدحسین میمندی‌نژاد در این مجال نمی‌گنجد.

لیکن بیایید فرض کنیم، فرضی محال، که هر آن چه روزنامه کیهان به دکتر میمندی‌نژاد نسبت داده است صحت داشته باشد. آیا این موارد می‌تواند مبنای تخطئه‌ی یک سازمان مردم نهادِ مستقل از ایشان قرار بگیرد؟ در مرام و مسلک کیهان، این آیه‌ی کریمه که می‌فرماید « لاتزر وازره وزر اخری – هیچ بار کشنده ای بار گناه دیگری را به دوش نمی‌کشد . انعام 164 » جایگاهی دارد؟ نویسنده ی محترم کیهان، پیرو کدام آیین و شیوه ی تفکر است که می‌نگارد « شارمین نیز که همین تفکرات التقاطی را از پدر خود به ارث برده …» . این کدامین عقیده است که در هزاره ی سوم میلادی و چهارده قرن پس از بعثت حضرت ختمی مرتبت  هنوز می‌پندارد تفکر به ارث می‌رسد و وارث را باید به خاطر خطای متوفی مجازات کرد؟

بخش عمده‌ای از آن چه که روزنامه کیهان به شارمین میمندی‌نژاد نسبت داده، عناوین مجرمانه است. قانون اساسی جمهوری اسلامی به مثابه میثاق ملی ایرانیان و بلند مرتبه‌ترین سند قانونی کشور، رسیدگی به جرایم را در صلاحیت مراجع دادگستری دانسته است و در اصل بیست و دوم حیثیت و جان و مال افراد را مصون از تعرض دانسته است. نویسنده ی مطلب مذکور اگر به واقع اطلاعی از وقوع جرایم فوق‌الذکر داشت، می‌توانست «این داوری‌ها را به نزد داور اندازد». نه این که بی هیچ سند و مدرکی از اشخاصِ آرمیده در سایه‌ی قانون هتک حیثیت نماید و آن‌ها را متهم به جرایمی چنین شنیع سازد که قلم از پاسخ دادن به آن‌ها نیز شرم دارد.

بهره بردن از برچسب‌های مبهمی نظیر تفکر التقاطی، عرفان‌های نوظهور، انحراف در دین، تفسیر عجیب از دین و نظایر آن بی‌شک در مورد این جمعیت مصداق ندارد. (مگر آنکه این روزنامه روش‌های منحصر به فرد و شناخته‌شده‌ای برای اثبات آن داشته باشد)

• زنگِ افعی؛ دوازدهمین نوشته از سلسله یادداشت‌های هفتگی شارمین میمندی‌نژاد، مؤسس جمعیت امام علی در روزنامه شرق
• حاشیه‌ها را رها کرده و حاشیه می‌سازند؛ درباره جریانی که حتی در لحظه سال تحویل، دست از دسیسه علیه حرکت‌های مستقل مردمی برنمی‌دارد.
• پاسخ جمعیت امام علی به تهمت‌های وارده به فعالیت‌های امدادرسانی این سازمان مردم نهاد در مناطق سیل‌زده

جمعیت امام علی(ع) همان طور که از اسم آن به خوبی برمی‎آید سازمانی مردم نهاد مبتنی بر تعالیم دینی و الهی و آموزه‌های عملی حضرت علی (ع) در ایستادگی و حمایت از حقوق محرومان و رنج‌دیدگان است. طرح‌ها و آیین‌های مختلف جمعیت که به تناسب مناسبت‌های مذهبی در سال با کمک مردم متدین اجرا می‌گردد، آیین‌هایی همچون کوچه گردان، طفلان مسلم، کعبه کریمان و… همگی نماد، الگو و تجلی متعالی‌ای از عمل به این تعالیم و نمونه‎های موفقی در تحقق عملی آموزه‌ها و باورهای عمیق مذهبی مردم و جوانان محسوب می‌گردد که در بسیاری موارد، مورد ستایش و تقدیر چهره‌های دینی و ملی کشورمان نیز بوده است. اتلاق عنوانی چون “عرفان نوظهور” برای جریانی که عمدتا از انتزاع و انزوا و درونگرایی‌های بی‌حاصل پرهیز می‌دهد و بیشتر در صدد سوق دادن افراد به سمت حضور و اقدام در بطن جامعه برای کاهش معضلات اجتماعی است، مثل اتلاق شب به روز غیرقابل قبول می‌نماید.

مگر حقیقت دین اسلام چیزی جز قیام برای برپایی قسط و عدل در جامعه و استیفای حقوق مظلومان است؟

حال جریده‌ای مسیر تلاش برای تحقق عدالت اجتماعی که بارها و بارها در قرآن، عصاره و اصالت دین برشمرده شده است، را با لحنی سفسطه آمیز، انحراف از دین می‌نامند، این پرسش را در ذهن ایجاد می‌کند که نگارنده “چه قرائتی از دین” را مدنظر دارند. خدمت تمام وقت به کودکان حاشیه نشین و آسیب دیده و افراد بی پناه جامعه، طریقه یا ابزاری نیست که جمعیت امام علی(ع) بخواهد به واسطه آن، افراد را به جای دیگری هدایت کند؛ این خدمت، عین هدف است و خود، مقصد ماست.

و يُطعِموُنَ الطَّعامَ عَلي حُبِّهِ مِسكيناً و يَتيماً و أسيراً ، إنَّما نُطعِمُكُم لِوَجهِ اللَّهِ لا نريدُ مِنكُم جَزاءً و لاشُكُوراً (انسان، 8 و 9 )

کیهان مدعی است این جرایم در «ترشحات قلمی» شارمین میمندی‌نژاد حادث شده است. چرا، محض سندیت یافتن مطلب و دور شدن این ظن که افتراهایی بی‌پایه و اساس در متن جای گرفته است، به یکی از این نگاشته‌های جرم آلود اشاره نشده است؟ آن که چنین نترس مردمان را متهم می‌سازد و محض رنگین شدن مطلبش از «ترشحات قلمی و گفتاری» سخن می‌گوید، پیرو کدام آیین و تابع کدام قانون است؟

• سلسله یادداشت‌های هفتگی شارمین میمندی‌نژاد در روزنامه شرق

نویسنده مکررا از فریب خوردن مردم از سوی جمعیت امام علی (ع) و موسسش سخن می‌گوید. چه کسی به دنبال فریب مردم است ؟

جمعیتی که قریب به دو دهه بی هیچ چشم‌داشت مادی و به طور کاملا داوطلبانه در محلات حاشیه نشین حضور دارد و حاصل کارش در برابر دیدگان مردم و سازمان‌های مسئول است قصد فریب توده‌های مردم را دارد؟ یا رسانه‌ای که با کلی‌گویی، بدون ذکر حتی یک سند و با بافتن رطب و یابس به هم؛ یک جمعیت را منحرف، کاسب‌کار و فرقه‌ای ضاله می‌نامد. اتهام‌های کیهان در کدام محکمه، نزد کدام قاضی بی‌طرف یا در چه سند رسمی اثبات شده است؟ آیا شکست خوردن در دادگاهی که شاکی و قاضی و مدعی‌العمومش شخص نویسنده‌ی روزنامه کیهان است باید باعث تعجب ما باشد؟

متنی که استدلال‌هایش عبارات بی معنی و دهان پرکنی چون «الهامات شیطانی» و «رابطان انگلستان» است، به خود اجازه می‌دهد تشکیلاتی را با هزاران عضو و سال‌ها سابقه‌ی مشروع، قانونی و خوش‌نام در خدمت رسانی به محرومین؛ فرقه ای ضاله بخواند.

ادعای “توهین به افراد مختلف و در رأس آن‌ها سرمایه‌های عظیم میهن‌مان خانواده‌های شهدا ” نیز گویا با هدف جریحه‌دار کردن افکار عمومی و بالا بردن روغن داغ ماجرا استفاده شده است. جمعیت امام علی(ع) همواره شرمنده حمایت‌ها و الطاف خانواده بزرگوارانی چون شهید بابایی، شهید همت، شهید باکری،شهید کریمی و … بوده و نعمت حضور آنان را پاس داشته است و برای تمامی کسانی که جان خود را بر کف دست گرفته و از خاک و ناموس میهن دفاع کرده‌اند، ارزشی ویژه قائل است.

در زمینه ارتباط با حاکمیت، استراتژی جمعیت امام علی(ع) فارغ از این که چه کسی بر مسند نشسته باشد، همواره روشن بوده است. فریاد حق‌طلبی و مطالبه‌گری جمعیت در برابر دردها و داغ‌هایی چون فوت رویا، نوزاد مبتلا به اعتیاد، همواره بلند بوده است. مطالبه‌گری از مسئولین، ارائه گزارش از کف خیابان‌های درد و دود، ارائه مشورت و سعی در ایجاد تغییر در سیاست‌گذاری‌ها و قوانین در حوزه‌های اجتماعی، در چهارچوب وظایف نهادهای مدنی چون جمعیت امام علی(ع) می‌باشد.

در بعد دیگر تهمت‌ها، نویسنده ، فعالیتهای بین المللی جمعیت را نشانه وابستگی جمعیت قلمداد کرده است. شاید بد نباشد دوستان پیش از قلم به دست گرفتن و نوشتن، لحظاتی به مطالعه و تحقیق درباره “مقام مشورتی سازمان ملل”، نحوه اعطا و میزان اختیارات سازمان‌های دارنده‌ی این مقام می‌پرداختند تا با نوشته خود اسباب خنده و مضحکه اصحاب خرد و اندیشه را فراهم ننمایند.

کیهان خود را محق می‌داند کارهایی مانند آموزش کودکان محروم از تحصیل را «فعالیتی حساب شده برای شکل‌دهی به افکار و تغییر جهت باورهای مذهبی مردم» بداند.

کیهانیان روا می‌دانند آموزش‌های به کودکان حاشیه نشین برای پیشگیری از تجاوزات جنسی را – در حالی که متاسفانه شواهد حاکی از بدل شدن مناطق حاشیه به محیطی امن برای تجاوز به کودکان است – آموزش‌های جنسی مبتنی بر سند 2030 بخوانند و از این تنور داغ نانی برای ضد تبلیغ خود مهیا کنند، اما ما سزاوار نمی‌دانیم از ترس این اتهامات، کودکان محروم و بی گناه حاشیه‌نشین را بی‌دفاع در برابر گرگ‌های متجاوز رها کنیم. کما این که پر قدرت‌تر از دیروز به تمام اقدامات خود برای دفاع از محرومین و حمایت از آن‌ها ادامه خواهیم داد.

• بر بامِ دردِ حقیقت؛ نهمین نوشته از سلسله یادداشت‌های هفتگی شارمین میمندی‌نژاد، مؤسس جمعیت امام علی، در روزنامه شرق

در زمینه منابع مالی، این توضیح لازم است که عمده هزینه‌های جمعیت از منابع مردمی – خصوصا طبقه متوسط، فرهنگیان و اقشار دانشگاهی – تأمین می‌شود. کلیه حساب‌ها و درآمدها و هزینه‌های جمعیت امام علی(ع) قابل پیگیری است. جمعیت سازمانی تماما داوطلب محور است. باید گفت فعالیت در جمعیت امام علی(ع) آورده مالی برای اعضای جمعیت در پی ندارد. این جمعیت به لحاظ اعتقاد به اصل استقلال سازمان‌های مردم نهاد و نیز با توجه به حمایت بی‌دریغ مردم به لحاظ مالی و زیر ساختی به هیچ ارگان و نهاد دولتی نیز بین‌المللی وابستگی ندارد.

در پایان ذکر این نکته لازم است که هم‌اکنون جمعیت امام علی(ع) در زمره سرمایه‌های اجتماعی این آب و خاک است که وسعت فعالیت و خوشنامی خود را مدیون اعتماد و حمایت همیشگی اقشار مختلف مردم می‌داند. به موجب مواد 697 و 698 قانون مجازات اسلامی، تمامیت مقاله یادشده از مصادیق توهین، افترا و نشر اکاذیب محسوب می‌گردد. بازی با آبرو و تهمت زدن به این جریان، به نوعی از بین بردن سرمایه‌های اجتماعی، امید، اعتماد و همبستگی ملی محسوب می‌شود.

حسرت دارترین مردم در روز قیامت ، آن کسی است که سخن از عدالت بگوید و آن را برای مردم توصیف کند، اما خودش به عدالت، رفتار نکند [ امام علی(ع)، نهج البلاغه ].