روز دانشجو

آرمانی که در سالیان متمادی، دانشجویان برای رسیدن به آن تلاش کرده و هزینه‌های فراوان داده‌اند آرمان آزادی بوده است. مطالعه‌ی تاریخ کشورهایی که به آزادی و دموکراسی دست یافته‌اند نشان می‌دهد که آخرین مرحله برای تحقق دموکراسی در همه‌ی این جوامع، علم‌گرایی بوده است. علم معیاری است که محل مجادله در آن کمتر است و مورد پذیرش بخش وسیع‌تری از جامعه قرار می‌گیرد. از سوی دیگر، یکی از مهمترین ابزارها در راه رسیدن به دموکراسی، گسترش نهادهای مردمی (NGO) است. از محل تلاقی این دو گزاره در تحقق دموکراسی (علم‌گرایی و گسترش نهادهای غیردولتی) می‌توان به این نقطه دست یافت که دانشجویانی که در مهد علم یعنی دانشگاه‌ها قرار دارند از طریق تولید فکر، ایده‌های نو و تولید علم (به خصوص در حوزه‌ی علوم انسانی) در جهت حرکت جامعه به سمت دموکراسی و همچنین ارائه‌ی راهکارهای علمی در جهت خروج جامعه از رخوت و سستی و مشارکت بیشتر در نهادهای مدنی و مردمی با توجه به اوضاع امروز جامعه‌ی ایران، می‌توانند در تحقق جامعه‌ای مبتنی بر اخلاق، آزادی و برابری بسیار کمک کنند. باید توجه داشت که دانشجویان می‌توانند از طریق تزریق علم و بهره‌مندی از نتایج حاصل از تحقیقات خویش در نهادهای مردمی، راه را برای دستیابی سریعتر به دموکراسی هموار نمایند.

شاید رفتن به هر راه دیگر تا اندازه‌ای اتلاف پتانسیل های جامعه‌ی دانشجویی باشد. امروز جامعه‌ی ایران نیاز به یک پوست‌اندازی مجدد دارد تا حرکت به سمت جامعه‌ای فعال و پویا شتاب بگیرد و دانشجویان می‌توانند طلایه‌دار این تغییر بزرگ باشند. آنچه شتاب این تغییر را بیشتر خواهد کرد استفاده از ایده‌های نو توسط ذهن‌های پویا و خلاق است که نمونه‌های آن در میان دانشجویان بسیار یافت می‌شود. البته نباید فراموش کنیم که هر تغییری نیاز به ثبات قدم دارد و اگر در ابتدای راه با مشکلات و موانعی مواجه شدیم نباید دست از حرکت، تولید فکر و ایده برداریم و پیوسته باید نگاه ما امیدوارانه و رو به جلو باشد.