آیا گردشگری می‌تواند راهی برای برون رفت از وضعیت فقر در استان سیستان و بلوچستان محسوب شود؟

قصرقند که از دیرباز به پایتخت مکران معروف است، به دلیل برخورداری از موقعیت خاص جغرافیایی در مجاورت چابهار، نیکشهر و سرباز و جاذبه‌های تاریخی و طبیعی و محصولات بومی پتانسیل بالایی جهت تبدیل شدن به روستای هدف گردشگری را داراست.

استان سیستان و بلوچستان جزو غنی‌ترین بخش‌های ایران است که سال‌ها به دلیل ترس از عدم وجود امنیت و نبود امکانات و زیرساخت‌های لازم در صنعت گردشگری مورد اغفال واقع شده است.
اما در سال‌های اخیر به دلیل سیاست‌های معرفی بیشتر این استان و به ویژه انعکاس زیبایی‌های منحصر به فرد آن، می‌توان گفت که توانسته‌است مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی قرار گیرد.

ولیکن قطعا میزان توسعه گردشگری این استان در مقایسه با پتانسیل‌های بالقوه آن بسیار ناچیز است.

منطقه قصرقند به واسطه طبیعت خاص چون کوه‌ها و رودخانه زیبای کاجو همراه تمساح‌های پوزه کوتاه، باغ‌های گرمسیری، آبشارها و قنات‌های چند صد ساله و جاذبه‌های تاریخی ثبت ملی چون قلعه‌ها و گورستان‌های دیدنی و محصولات کشاورزی و صنایع دستی می‌تواند همانند برخی روستاهای این استان چون روستای تمین به منطقه توریستی و گردشگری تبدیل شود.

اما این اتفاق مستلزم سرمایه گذاری و توسعه زیرساخت‌های لازم برای جذب گردشگر و همچنین آموزش مردمان محلی در رابطه با تولید صنایع بومی و کارآفرینی است.

روستاهای قصرقند در سیل اخیر با آسیب‌های جدی مواجه شده‌اند و وضعیت معیشتی و نبود امکانات در این مناطق بیش از پیش نمایان شده‌اند.

اما نکته بسیار حائز اهمیت در رابطه با هدف گذاری این منطقه در راستای توسعه اصولی گردشگری پس از برطرف سازی آسیب‌های سیل، زدوده شدن این غبار فقر و محرومیت است
چرا که این امر بر اقتصاد محلی منطقه تاثیر بسزایی خواهد شد‌.