تصویب آیین‌نامه‌ی اعطای تابعیت ایرانی به فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی در دولت

ایرنا

بیش باد!

اعطای تابعیت ایرانی به فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی، بیش از هر قشری به سود اقشار آسیب‌پذیر جامعه است و گامی در جهت دست‌یابی به عدالت؛ چرا که در میان طبقات محروم جامعه، تعداد قابل توجهی از افراد دیده می‌شوند که حاصل ازدواج زنان ایرانی با مردانی از کشورهای دیگر (غالبا از همسایگان شرقی ایران) هستند. فرزندان حاصل از این ازدواج‌ها که عموما متولد ایران هم هستند و پدرانشان هم ارتباط چندانی با کشور خود ندارند، نمی‌توانستند شناسنامه‌ی ایرانی داشته باشند و گاهی به علت عدم ارتباط با سرزمین پدرانشان، مدارک هویتی مربوط به کشور پدر خود را هم نداشتند. نداشتن اوراق هویت، آن‌ها را از امکانات تحصیلی، درمانی، ورزشی و در واقع همه‌ چیز محروم می‌نمود و چرخه‌ای از فقر را به وجود می‌آورد که خواه ناخواه عده‌ای دیگر را هم از طریق ارتباطات و مناسبات اجتماعی (مانند ازدواج) درگیر فقر مضاعف می‌نمود. حالا با اجرایی شدن این قانون، می‌توان به درهم‌شکستن یکی از چرخه‌های بازتولید فقر، که همان نداشتن اوراق هویت است، امید داشت.

این دستاورد در وهله‌ی اول، مربوط به فعالیت نهادهای مردم‌نهاد و رسانه‌ای در ایران است که با پی‌گیری‌های خود و نشان دادن نمونه‌های عینی فراوان این محرومیت‌ها در میان بخشی از جامعه، راه را برای تصویب این قانون هموار کردند و آن را به عنوان مطالبه‌ی عمومی مطرح نمودند تا به قانون تبدیل شود؛ که قوانین در وهله‌ی اول باید برای قشر محروم جامعه تصویب شود. باشد که این رویداد فرخنده، چراغی برای فعالیت نهادهای مردمی در ایران در سایر عرصه‌هایی باشد که از بازتولید فقر جلوگیری می‌نماید.

از سوی دیگر باید به قانون‌گذاران جامعه این پیام را داد که تصویب چنین قوانینی یکی از راه‌های واقعی و موثر اصلاح در جامعه و دست‌یابی به عدالت و مبارزه با فقر است؛ چه آنکه چنین قوانینی می‌تواند قلب معضلات اجتماعی را هدف بگیرد و از هزار خطابه و مصوبه که تاثیر اجتماعی، به خصوص برای محرومان جامعه ندارد، سودمندتر باشد و روزنه‌های نفس کشیدن را برای آن‌ها باز نگه دارد.
چنین اصلاحاتی در جامعه، بیش باد!