به مناسبت روز جهانی سوادآموزی
اگرچه بر طبق تعاریف جدید، همان‌طور که در پیام وزیر جدید آموزش پرورش کشورمان آمده است امروزه «سوادآموزی باید توانایی‌ها و مهارت‌هایی را در افراد ایجاد کند که آن‌ها را قادر سازد در برخورد با پدیده‌های اجتماعی، اقتصادی، زیست‌محیطی، پیچیدگی‌های دنیای فن‌آوری، روش‌های نوین کسب‌وکار و شیوه‌ها و ابزارهای جدید ارتباط جوامع با یکدیگر بتوانند مشکلات فردی، خانوادگی و شغلی خود را به روش صحیح حل کنند، با محیط پیرامون خود رابطه‌ای اثربخش برقرار کنند و دانش و مهارت خود را به صورت مستمر توسعه دهند…» با این حال سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسکو، با توجه به وضعیت جوامع مختلف از نظر اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ، هم‌چنان توانایی خواندن و نوشتن را معیار حداقلی در برخورداری ملتها از سواد بازمی‌شناسد؛ چرا که هنوز در بسیاری از نقاط جهان، کودکان زیادی به دلایل مختلف از جمله بازماندگی از تحصیل، جنگ، مهاجرت، فقر، موانع موجود در خرده‌فرهنگ‌ها، تبعیض و… دچار محرومیت از تحصیل شده و از حداقل‌های آموزشی و سواد که از بنیادی‌ترین حقوق اولیه‌ی بشری می‌باشد محروم می‌گردند.
در ایران مطابق آمار ارائه شده از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس، تعداد بی‌سوادان مطلق از مرز ۹ میلیون نفر گذشته و چنان چه برنامه‌های توانمند و روزآمد در کاهش این تعداد پیش‌بینی نگردد با بازتولید این نرخ در آینده‌ی نه چندان دور مواجه خواهیم بود.
از سوی دیگر بی‌سوادی و دور ماندن از فضای آموزشی در کودکان مجموعه‌ای از آسیب‌ها برای فرد و اجتماع را در پی خواهد داشت که جبران آن چه بسا نسل‌ها به طول بینجامد؛ به طور مثال با این که از نظر محققان، ازدواج در کودکان اولین مانع بر سر آموزش آن‌ها می‌باشد، به صورت معکوس نیز بی‌سواد ماندن و محرومیت از تحصیل از عوامل مهم در رشد و پیدایش ازدواج و کار کودکان را ایفا می‌کند.
کودکی که از تحصیل باز می‌ماند به ناچار جهت تامین معاش خانوار، وارد چرخه‌ی کار شده و این دورماندن از آموزش، آسیب‌های بعدی را در پی خواهد داشت. بنابراین ایجاد و برقراری امکان آموزش و تحصیل، اولین قدم در جلوگیری از انواع آسیب‌های اجتماعی به شمار می‌رود.
علی‌رغم همه‌ی این‌ها، مهاجرپذیر بودن ایران و حضور تنها نزدیک به سه میلیون نفر از مهاجرین افغانستانی در کشور، لزوم پیش‌بینی برنامه‌های بلندمدت، توانمند کردن سیستم آموزش رسمی کشور و در کنار آن‌ها لزوم توجه به پتانسیل سازمان‌های مردم نهاد فعال در حوزه‌ی آموزش کودکان را می‌طلبد. خوشبختانه در سال‌های اخیر، برای کلیه‌ی کودکان اتباع مهاجر، اعم از قانونی و غیرقانونی، حق تحصیل در مدارس رسمی آموزش پرورش به رسمیت شناخته شده ولی متاسفانه این حق تاکنون در خصوص مهاجرین بلوچ پاکستانی اعمال نشده و این کودکان هم‌چنان محروم از تحصیل در ایران میباشند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
Want to join the discussion?Feel free to contribute!