زنجیره‌های نامرئی، اما واقعی!

زنجیره‌ای که ممکن است «من» شروع کنم و تا نسل‌ها ادامه یابد!

دقیقا روز اول فروردین بود که علائمی شبیه سرماخوردگی به سراغم آمد. حالا بعد از گذشت دو هفته و با علائمی که ترکیبی از تب، سرفه، کوفتگی و خستگی چند روزه‌ی خفیف بدن، مشکلات گوارشی و ضعف در سیستم بویایی (که این دو تای آخر به عنوان علائم اثبات‌نشده‌ی کرونا معرفی شده‌اند.) بهبود کامل یافته‌ام. اینکه به کرونا مبتلا شدم یا خیر، واقعا نمی‌دانم؛ اما امروز با خودم فکر می‌کردم که در صورت ابتلا، اگر در چند هفته‌ی گذشته رعایت نمی‌کردم و در ترددهایم بی‌محابا عمل می‌کردم، آیا متوجه می‌شدم که ممکن است این بیماری را به چند نفر دیگر منتقل کنم؟ افرادی که می‌توانستند مسن، دارای بیماری زمینه‌ای و جز گروه‌های خطر باشند و بدون اینکه بدانم با عدم رعایت خود، ویروس را به آنها منتقل کنم و جانشان را به خطر بیندازم.

در اینکه دولت و نهادهای حاکمیتی باید با سیاست‌های بالادستی و سخت‌گیرانه، زنجیره‌ی شیوع را تا حد ممکن قطع کنند و وظیفه‌ی اصلی به عهده‌ی آنهاست، هیچ شکی نیست. با توجه کامل به این مساله، می‌خواهم در مورد وظیفه‌ای که متوجه هر یک از ما به عنوان یک شهروند است صحبت کنم.

اگر من در صورت ابتلا بی‌محابا رفتار می‌کردم و اصول بهداشتی و اصول حداقل تردد را رعایت نمی‌کردم و به واسطه‌ی این رفتارها، بیماری را به یک فرد مسن منتقل می‌کردم، آغازگر زنجیره‌ای بودم که ممکن بود منجر به مرگ یک انسان شود؛ بدون اینکه حتی از آن مطلع شوم! زنجیره‌ای که دیگر هیچ کنترلی هم بر روی آن نمی‌توانستم داشته باشم! و حقی که ممکن بود تا ابد بر گردنم بماند!
البته این زنجیره ممکن بود به همین‌جا هم ختم نشود و به مسائلی منجر شود که حتی فکرش هم نمی‌شود کرد و در مخیله هم نمی‌گنجد. به یک سناریوی محتمل توجه کنید.

سناریو: فرض کنید «من» مبتلا هستم و به واسطه‌ی بی‌توجهی من، بیماری به فردی میان‌سال، که پدر یک خانواده است و به ضعف سیستم ایمنی دچار است، منتقل شود و آن فرد بر اثر #کرونا فوت کند. مرگ پدر خانواده، می‌تواند باعث وارد شدن فشار اقتصادی بر آن خانواده گردد و برای مثال، فرزندان خانواده را سریع‌تر وارد چرخه‌ی کار کند و از موقعیت‌های تحصیلی و آموزشی محروم نماید. کارهایی که چه بسا درآمد مناسبی نداشته باشد. این مساله ممکن است منجر به ایجاد سبکی از زندگی توام با فقر نسبی در نسل‌های آینده‌ی آن خانواده گردد؛ فقری که قطعا با معضلات مختلف نیز همراه خواهد بود.

این تنها یکی از سناریوهای محتمل بود که نشان می‌دهد تاثیرات رفتارهای اشتباه «من» ممکن است تا نسل‌ها ادامه یابد و به اندازه‌ی خودش، حتی به اندازه‌ی درصدی کوچک، چه تاثیراتی حتی در گذر زمان بگذارد. #کرونا با این حجم از مرگ و میری که در جهان ایجاد کرده، موجی از فقر می‌تواند به وجود بیاورد. فقر هم که عامل همه‌ی معضلات ریز و درشت است.

ما با عدم رعایت خود، ممکن است زنجیره‌ای از فقر و معضلات پس از آن را ایجاد کنیم. با رعایت اصول صحیح هم می‌توان این زنجیره را شکست و چیزی که تا نسل‌ها می‌تواند اثرات سوء به همراه داشته باشد را باعث نگردیم. نهادهای حاکمیتی زنجیره‌های بزرگ‌تر و هر شهروند، زنجیره‌ای به اندازه‌ی خود را می‌تواند ایجاد کند یا اینکه بشکند. انتخاب آن با این نهادها و هر کدام از شهروندان است!