مناقشه‌ی کودک‌همسری

بلاتکلیف در میان دعواهای سیاسی!

-وکیلم؟
‌-عروس رفته گل بچینه!

این کلمات، شاید برای برخی از زنان و مردان این سرزمین تداعی‌گر زیباترین و ماناترین لحظات زندگی باشند و آغازگر مسیری نو در ادامه‌ی زندگی که این‌بار دوشادوش نفری دیگر به آرامش و تکاملی از جنس عاشقانه برسند.

اما نکته‌ی مهم و قابل تامل که بیشتر کارشناسان حوزه‌ی ازدواج و روان‌شناسان از آن نام می‌برند؛ هشت بلوغی‌ست که اگر شخصی به آنان برسد، آن‌گاه شرایط ازدواج را داراست: بلوغ فردی، جنسی، هیجانی، اجتماعی، فکری و توانمندی، عقلی، اقتصادی و معنوی.
و اکنون با پدیده‌ای اجتماعی در این باب مواجهیم که در نوع خود به گواه بسیاری نه فقط کودک همسری بلکه کودک آزاری و یا تجاوز خاموش تلقی می‌شود. کودکی که هنوز به مرز اکثر بلوغ‌های هشت‌گانه نرسیده، به جای اسباب‌بازی و عروسک دستانش را در دست مردی می‌بیند که او نیز، خواه کودک یا بزرگ، بلوغ فکری را تجربه نکرده‌ است! چرا که اگر چنین بود کودکی را به قربان‌گاه حجله‌ی خود نمی‌برد.

طرح «کودک همسری» از سلمان طاهری

این درحالی‌ست که بسیاری از فعالان اجتماعی حقوق زنان و کودک در جامعه سال‌هاست در تلاشند تا قوانین منع کودک همسری در کشور نهادینه شود؛ لیکن به دلیل کج‌فهمی‌ها و منافع شخصی و گروهی، سد راهی برای تحقق این دغدغه‌ی بزرگ اجتماعی به وجود آمده است!
آری، شاید اگر دلایل این معضل اجتماعی را واکاوی کنیم، به فقر اقتصادی و فرهنگی موجود در بطن جامعه می‌رسیم که ریشه در عمل‌کرد ضعیف دولت‌مردان و مسئولین و همین قشر از نمایندگان دارد؛ و این‌چنین می‌شود که دلیلی برای پرداختن به مساله‌ای چون کودک‌همسری به وجود نمی‌آید.

باید گفت حق کودکانی که سرمایه‌ی آینده‌ی این سرزمین می‌باشند، دفاعی می‌خواهد جانانه و از دل همین مردم که صدای رسای‌ مادران و زنان و حتی مردان بلندفکرشان، در حنجره‌های نمایندگانی نخواهد بود که حق طبیعی کودکان و دختران این مملکت را فدای مصلحت اندیشی‌های خود می‌کنند.
طبق اصل ۶ قانون اساسی که اشاره به «اتکای امور کشور به آرای عمومی چون انتخابات و یا راه همه‌پرسی در موارد دیگر دارد.» اگر همه‌پرسی از همان زنانی که گفته می‌شود این معضل، دغدغه‌ی آنان نیست، صورت گیرد پاسخ
یک‌صدا طرف کودکانی‌ست که همسری‌شان، به جای بازی‌های شیرین کودکی، واهمه‌ی بلاشک مردم است.
مردمی که برنمی‌تابند همان کلمات ازدواج و سفره‌ی عقد سنتی مرسوم کشور تبدیل شود به این پایان:

– وکیلم؟
– عروس رفته عروسک بیاره!