نگاهی به آسمان

نیایش

نشسته‌ام بر حلقه‌ی کودکان خُرد

دخترکی اسپند به دست
لبخند گرم کودکانه‌شان
بر انبوه درد
و گذر بزرگان بر حجم بی‌پناهیِشان
گذری به رنگ ستم
گذری چون دل‌مردگی‌شان
سرد

پروردگارا
به تو پناه می‌بریم ز حجم بزرگ سیاهی، ز حجم زشتی و مثله شدن اخلاق در دل جماعتی که در سودای قدرت و ثروت، بر پناه کوچک کودکان بی‌پناه نیز رحم نمی‌آورد و بر پیکر نیمه‌جان اخلاق خویش، پتکی می‌کوبد تا تجسم عینی «خسر الدنیا و الاخره» گردد.

عکس : کلاس نقاشی در خانه ایرانی جمعیت امام علی در گرگان

۰ پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *