بخش سلامت و درمان جمعیت امام علی

:white_medium_small_squa پاک کردن صورت مسئله یکی از راهکارهای محبوب بین بسیاری از مدیران است.

مدیرانی که علاقه‌ای به شنیدن مسئله و یا حتی راهکاری که متخصصان یک حوزه یا کسانی که تجربه فعالیت در آن حوزه را دارند، برای حل آن ارائه می‌دهند، ندارند. این راهکار محبوب در برخورد با نهادهای مردمی هم مصداق پیدا می‎کند. مدیرانی که نه تنها با فعالیت نهادهای مردمی که وظیفه طرح مسئله را به عهده دارند، مقابله می‌کنند بلکه خود نیز اقدام اثرگذاری برای حل مشکلات اجتماعی انجام نمی‌دهند و با پاک کردن صورت مسئله در قالب طرح‌های ضربتی، به راهکار محبوب خود مراجعه کرده و حتی با فرافکنی و ارائه تعاریف وارونه از وظایف نهادها، سعی در شانه خالی کردن از بار مسئولیتی دارند که به طور مستقیم به عهده آنهاست.

:white_medium_small_squaدر آخرین مورد، چندی پیش ناصر امانی، یکی از اعضای شورای شهر تهران، سال‌ها پس از هشدارهای مکرر نهادهای مدنی و فعالان اجتماعی، نسبت به شرایط وخیم محله هرندی (دروازه‌غار) به بازدید این محله رفته و پس از توصیف وضعیت موجود، راهکارهایی برای حل مشکلات محله پیشنهاد کرده است.

:white_medium_small_squareتوصیفاتی که تحیر گوینده در آن مشهود است و با مرور آن به نظر می‌رسد این تجربه نخستین مواجهه عضو شورا با چنین شرایطی باشد.

:white_medium_small_squareامانی پس از بازدید از محله هرندی تاکید کرده است مردم محله خواهان خروج NGO ها از این محله هستند و به نقل از مردم محله بیان کرده: «آنها می‌گویند اگر این NGOها کارکرد درستی داشتند چرا در این محله ۴.۵ هکتاری هیچ مشکلی حل نمی‌شود؟ آن هم در شرایطی که ترنور مالی آن‌ها سالانه یک میلیارد تومان است. بچه‌های کار که کنار خیابان مانده‌اند، معتادان که هنوز پابرجا هستند»

:white_medium_small_squarگویی مدیران شهری پایتخت از وضعیت اقتصادی کشور خبر ندارند و نمی‌دانند ترنور مالی یک میلیارد در شرایط اقتصادی موجود رقم چندان بالایی محسوب نمی‌شود.

:white_medium_small_squareآنها نه تنها تجربه ده‌ها سازمان مردم نهاد، برای رفع معضلات این محله را نادیده گرفته و با برچسب‌هایی از قبیل داشتن: «کارکرد مغایر با اهداف اولیه» همه نهادهای فعال در این محله را زیر سوال می‌برند، بلکه حضور NGO ها را مشکلی در میان مشکلات این محل دانسته و معتقدند رفع مشکلات بی‌شمار این محله وظیفه این نهادها بوده است.

:white_medium_small_square:شاید این موضوع فراموش شده که رفع این معضلات متولیانی دارد که ترنور مالی و توان اجرایی و قانونی آنها به مراتب بالاتر از تمام NGO هایی است که در این محله فعالیت دارند.

:white_medium_small_square:بسیاری از این NGOها که به دنبال انجام کار خیریه‌ای و مقطعی نیستند، با نیروهای داوطلب و توان اجرایی محدود، با قوانین دست و پاگیر و موانع بسیار، سالهاست در این محله تلاش می‌کنند تا سرنوشت حتی یک کودک را تغییر داده و او را از چرخه دنباله‌دار فقر و اعتیاد در محله بیرون بکشند.

:white_medium_small_square: شاید لازم به یادآوری باشد که یک سازمان مردم‌نهاد در شکل درست خود، یک نهاد مطالبه‌گر است. یک NGO به مسائلی ورود می‌کند که نهادهای دولتی یا اقشار مردم توجه چندانی به آن ندارند و این بی‌توجهی موجب بروز آسیب در بخش‌هایی از جامعه شده است. اما چیزی که در صحبت‌های عضو شورای شهر پایتخت مطرح شده، تغییر جایگاه مردم و مسئولان است.

:white_medium_small_square:به گفته امانی اگر NGO ها عملکرد
درستی داشته‌اند، چرا هنوز مشکلات این محله -و شهر- پابرجاست؟ این فرار رو به جلو و مقصر نشان دادن NGOها این باور را به ذهن متبادر می‌سازد که بنای مدیران شهری نه حل مشکلات و معضلات موجود، که دادن آدرس اشتباه به مخاطبان و شهروندان است. آیا وخیم‌تر شدن وضعیت یک محله را باید نتیجه کاستی‌های نهاد مدنی دانست یا آنرا نشانه‌ای از مشکلی بزرگت‌تر و گسترده‌تر قلمداد کرد؟

:white_medium_small_square: در مجموع می‌توان گفت صحبت‌های این مدیر شهری پایتخت، نشان از جامعه‌ای دارد که ارزش‌ها در آن وارونه شده و جایگاه مطالبه‌گر و مطالبه شونده عوض شده است.

:white_medium_small_square: در این میان مسئولیت‌پذیری آنها که خود را «مقام مسئول» می‌نامند، آنقدر اندک است که به جای استفاده از تجربه مستمر و موفق نهادهای مدنی معتبر در این محله‌ها، تصمیم دارند آنها را به چشم یک معضل و مشکل در محله ببینند تا شاید با بیرون راندن آنها از مناطق حاشیه، راحت‌تر تصاویر دیوارهای رنگی این محلات را به خورد رسانه‌های خوش باوری بدهند که از سیاهی پنهان در پس این کوچه‌های رنگ شده بی‌خبرند.

تا شاید بتوانند با توسل به شیوه‌های نخ‌نما و سر زدن‌های گاه و بیگاه به مردم محله، یا شنیدن حرف‌های آنها از گوشی و به در کردن آن از گوشی دیگر، قهرمان این محله‌ها شوند. بدون اینکه نهادهای مدنی از آنها درباره ضعف در عملکردشان سوالی بپرسند یا مطالبه‌ای داشته باشند.