بخش سلامت و درمان جمعیت امام علی

درباره‌ ارزان‌سازی جان کودکان!

▪️ماهیکان بلوچ، بابر دوست، هانی دوست و چراغ دوست نام چهار کودک خردسال کشته شده در حمله ارتش پاکستان است که رسانه‌های حاکمیتی در ایران تلاش می‌کنند با عبارت «اتباع بیگانه»، خونِ پامال شده و بدن‌های پرپرشان را به سرسلامتی و سرخوشی و خوشبختانه و شکر خدا گفتن پشت سر بگذارند و اجازه کش آمدن قضیه را ندهند باید می‌گفتید خدا را شکر سیستان و بلوچستان مظلوم چیزی برای تخریب نداشت و سال‌ها الفبای محرومیت به آن سرزمین دیکته شد.

زندگی این کودکان بلوچ در نقطه صفر مرزی با کوله‌‌ بار پر از رنج محرومیت و خالی از اوراق هویت، در حرمان مرگی چنین ظالمانه به یغما رفت.

سال‌های زیادی داوطلبان جمعیت هم به قدر توان از این آتش محرومیت افتاده به جان این کودکان گفتند و هم در دوندگی از دادگاه به ثبت احوال و جمع استشهاد و گواهی ولادت و ‌‌‌‌… را طی کردند تا توانستند برای تنها صد و پنجاه کودک ایرانی فاقد اوراق هویت شناسنامه بگیرند اما در این مُلک خیلی وقت است که نه تنها هویت کودکان بی‌اهمیت است که جانشان هم بی‌ارزش شده.

و امروز ما شرمسار کودکانی هستیم که جانشان دست‌مایه یک اقلیت متوهم اسلحه به دست و ماجراجو در ایران و هم‌پیمان‌هایشان در خارج از این مرزها قرار گرفته است. ما از هزاران کودک غزه شرمساریم، ما از کودکان اوکراین عذر می‌خواهیم. ما از چشمان ژینا، نوبل پرپرشده در اربیل عراق شرمنده‌ایم، ما از کودکان یمنی و سوری شرمساریم، ما از کودک بی‌گناه پاکستانی که در حمله اخیر حکومت کشته شد شرمساریم، از کودکان گروگان گرفته شده توسط حماس عذرخواهیم، ما سالها دیده‌ایم که چگونه کودک افغان زباله‌های بی‌خیالی‌مان را از کوچه‌هایمان جمع می‌کند و چگونه مسئول حکومت در توجیه این استثمار می‌گوید اگر این بچه‌ها را به کار نگیریم همه‌تان در زباله دفن می‌شوید و ما دیدیم کودکان لشگر فاطمیون از بلوچ و افغان چگونه از همین حاشیه‌نشین‌های اطراف شهرها به وعده شناسنامه و اقامت به سوی آتش و گلوله رفتند.

ما شرمنده‌ایم اما شما کودکان مظلوم دنیا این را بدانید که فقط شما هدف این تیرها و گلوله‌ها نبودید. کودکان ایرانی چون ریرا، دریا، دانیال و بیست و پنج کودک دیگر هم با همین خطای انسانی از میان ما رفتند و بسویشان از خاک خودشان، موشک شلیک شد، کیان و هستی هم قربانی همین گلوله‌ها شدند و برای اطلاعتان در همین یکی دو سال اخیر دست کم بیست و نه کودک مستقیم و غیر مستقیم کشته شدند. و همین چند روز پیش برزین را به خاک سپردیم. هنوز داغ کشته شدن کاپشن صورتی گوشواره قلبی و بیست دانش‌آموز در واقعه مشکوک کرمان در سینه‌مان تازه است. کودکانی که خیلی‌هایشان شناخته شدند و صدایشان به جایی رسید و کودکانی که هرگز نامشان را نخواهیم شنید.

صدها احد و صمد و مثل آن‌ها. مثل کودکی که در کارگاه زباله، در بیخبری عموم ماشین زباله از رویش رد می‌شود، مثل کودکان بدون نامی که هر روز روی تخت بیمارستان‌ها و خانه‌هایشان اُور دوز می‌کنند و کودکی که بخاطر سوختن در کارگاه بلورسازی جانش را می‌دهد یا آن کودک مبتلا به بیماری پروانه‌ای که پول داروهایش در جیب یک رانتخوار سودجوست. همه این کودکان قربانی خطای انسانی عمدی هستند. خطای انسان‌هایی که خیلی وقت است انسانیتشان برای این مردم زیر سوال رفته و حجم بالای دزدی‌ها، اختلاس‌ها و خطاهایشان نفس را بر گلوگاه این مُلک حرام کرده است.

▪️ این کودک‌کشی‌ها و این ارزان شدن جان کودکان را محکوم می‌کنیم ‌و می‌گوییم؛ این بیگانه نامیدنشان جز انکار شرارت‌ و باز چون همیشه پاک کردن صورت مساله نیست که در کارنامه اعمالتان حک شده که چطور بیگانه بسیار عزیز می‌شود به وقت منفعت!