“صدای پای آب” طرح تامین آب شرب روستاهای استان سیستان و بلوچستان

طرح تامین آب شرب روستاهای استان سیستان و بلوچستان

اینجا، نام دیگر آب زندگی است!

صدای پای آب می‌آید اگر دست به دست هم و کنار مردمان نجیب و غیور استان سیستان و بلوچستان قدم‌هایی عاشقانه برداریم. قدم‌هایی از جنس آب برای مردمی که سالهاست از آب لوله‌کشی بهداشتی محرومند. برای آن که کودکان و زنان، فرسنگ‌ها فاصله را برای جرعه‌ای آب ندوند و زندگی‌هایشان به نوای خوش قطره‌های آب دلگرم شود و امیدهای دیرینشان رنگی از واقعیت یابد.

همراه ما باشید در طرح «صدای پای آب»، طرح تامین آب شرب روستاهای استان سیستان و بلوچستان:

◊ شماره کارت به نام جمعیت امام علی(ع):
6104 3375 9391 9424

◊ شماره حساب به نام جمعیت امام علی(ع):
5508966217

◊ درگاه پرداخت الکترونیکی: donation.sosapoverty.org/projects/sedaiepaieaab


گزارشی از آنچه در طرح صدای پای آب انجام خواهد گرفت


پروژه تامین آب شرب روستای عیسی آباد، بخش لاشار، شهرستان نیکشهر

اطلاعات روستای عیسی آباد

روستای عیسی آباد واقع در در ۷ کیلومتری شهر اِسپَکِّه، مرکز بخش لاشار قرار دارد. این روستا دارای صد و هفتاد خانوار و هفتصد نفر جمعیت می‌باشد. روستای عیسی آباد دارای  یک مدرسه‌ی سه کلاسه در مقطع ابتدایی بوده  که ۱۳۲ نفر دانش‌آموزان در دو شیفت در این مدرسه در حال تحصیل می‌باشند . این روستا بیش از ده سال است که خانه‌ی بهداشت فعال می‌باشد. 

طرح "صدای پای آب"

 

وضعیت کنونی تامین آب شرب روستای عیسی آباد

مردم روستا حدود چهار سال است که از آب لوله‌کشی بهداشتی محروم هستند. با خشک شدن چاه اصلی روستا که آبرسانی به خانه‌ها از طریق آن انجام می‌شده عملا تامین آب شرب در روستا متوقف شده است. در حال حاضر  مردم آب آشامیدنی خویش را از آب نخلستان تهیه می‌کنند و زنان و کودکان بخش قابل توجهی از زمان خویش را صرف حمل آب از نخلستان تا خانه می‌کنند.طرح "صدای پای آب" پروژه تامین آب شرب روستای عیسی آباد، بخش لاشار، شهرستان نیکشهر

 برنامه پیشنهادی جهت تامین آب شرب روستای عیسی آباد

در حال حاضر حفر چاه عمیق در روستا به پایان رسیده و مشکلی به جهت تامین آب روستا از این چاه وجود ندارد . مخزن آب روستا نیز ساخته شده و تجهیزات مربوطه نیز تهیه شده است . مشکل اصلی تامین آب روستا تامین برق موتورخانه مخزن آب می باشد . با توجه به فاصله بین محل مخزن و محل روستا نیاز است تا برق رسانی به این مخزن انجام بشود که متاسفانه علی رغم پیگیری‌های متعدد هنوز انجام نشده است. در صورت تامین برق این موتورخانه عملا مسئله تامین آب شرب روستا نیز حل خواهد شد.

هزینه تخمینی انجام شده در  سال جاری حدود۱۵۰ میلیون تومان بوده که با توجه به افزایش قیمت ها  افزایش یافته است.

در فاز بعدی این روستا نیاز به بازسازی شبکه لوله کشی داخلی خود داشته که با توجه به عدم استفاده از آن در چند سال گذشته بخشی از آن دچار مشکل شده است.


گزارشی درباره روستای گردهان، یکی از روستاهای هدف طرح «صدای پای آب»

گزارشی درباره روستای گردهان، یکی از روستاهای هدف طرح «صدای پای آب»

روستای گردهان در شهرستان نیکشهر استان سیستان و بلوچستان واقع گردیده و حدودا ۵۰۰ نفر جمعیت دارد‌. بیشتر افراد روستا به کشاورزی و اندکی به کارگری مشغول هستند و عده‌ای نیز بیکار می‌باشند. اهالی روستا با معضلات زیاد دیگری از جمله اعتیاد و فقر نیز روبه‌رو هستند.

روستا در هیچ دوره‌ای چاه، حوض و انبار آب نداشته و فاقد لوله‌کشی آب آشامیدنی است. اکثریت مردم، آب موردنیاز خود را از تنها قنات موجود که بسیار غیربهداشتی و ناکافی است و مصرف آب آن باعث بیماری اهالی گشته، به صورت کول‌بری تأمین می‌نمایند.
آب این قنات جهت تامین آب شرب، آب مورد نیاز استحمام و شست و شوی لباس و ظروف و همچنین آب مصرفی حیوانات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وضعیت مدرسه روستای گردهان بسیار وخیم می‌باشد. سقف آن بر اثر بارندگی‌های سال قبل تخریب شده و فاقد آب آشامیدنی و سرویس بهداشتی است.
(نقل از اهالی روستای گردهان)


خطه‌ای پهناور با حیاتی رو به خاموشی…

• در سال‌های اخیر با وجود بارش‌های سیل‌آسا در این مناطق شاهد تداوم خشکسالی‌ها، افت فشار و قطعی‌های مکرر آب بوده‌ایم. این مسائل در کنار فقرغذایی، اقتصادی، آموزشی و بهداشتی موجب تحمیل فشار حداکثری بر خانوار شده است، چناچه گفته می‌شود ۷۵٪ جمعیت آن از سوتغذیه رنج می‌برند. وقتی از کمبود آب سخت می‌گوییم در واقع نابودی اکوسیستم، کشاورزی و مشاغل مربوطه، بهداشت و سلامت و حتی جان انسان‌ها درمیان است.
• به گفته‌ی محققان سیستان و بلوچستان از دو نوع خشکسالی طبیعی و تحمیلی رنج می‌برد. خشکسالی تحمیلی منطقه سیستان ناشی از عدم احقاق حقابه ایران از سوی افغانستان و در بلوچستان ناشی از احداث سد بر روی رودخانه‌های منطقه بدون تکمیل شبکه پایین دست و توزیع آب است. به عنوان نمونه می‌توان به رود سرباز به عنوان کیمیای حیات اشاره کرد که در پی خشکسالی‌های مکرر و احداث سد، دیگر ارمغانی برای اهالی ندارد.

• بر طبق آمار حدود ۲۶۴۷ روستا فاقد شبک و لوله کشی مناسب برای انتقال آب هستند.شاخص کم بهره‌مندی از آب، حقیقت تلخ و دردآوری است که تنها برای مناسبت‌های سیاسی موردتوجه قرار می‌گیرد. تنها اقدام صورت گرفته در راستای این محرومیتِ زاده‌ی عدم وجود توسعه‌ی عدالت‌منشانه، آبرسانی‌های نامنظم و غیر متناسب با نیاز مردم از طریق تانکر بوده است که جوابگوی حداقل نیازهای روزانه‌ی افراد هم نیست.

این رنج‌های سرسام آور آنجا فاجعه بار می‌شود که زنان و کودکان پا به چاه، قنات و هوتگ‌ها(گودالی پر شده با آب باران که انسان‌ها و حیوانات به‌طور مشترک از آن استفاده می‌کنند) می‌گذارند و علاوه بر مصرف آب‌های بی‌کیفیت و غیر بهداشتی جانشان را به مخاطره می‌اندازند. تنها منابع آب گاهی زیستگاه گاندوها و قتلگاه سیاه زنان و کودکان است.

زینبی که کودکی‌اش غرق در آب شد یا امیر حمزه‌ای که دستش را در پی حمله گاندوها از دست داد.حوایی که در کودکی با دست مصنوعی روزگار می‌گذراند یا فرزندان این خاک که جان در پی آبی برای زندگی می‌دهند.

حیاتی ارزشمند که در پی یک درد مشترک با مسند”بی آبی” از افراد گرفته می‌شود.
«شرم آور یا فاجعه بار»
هیچ عنوانی برای عمق رنج تحمیل شده بر این خطه‌ی پهناور اما گمشده و غریب ایران نمی‌توان نهاد…

۰ پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *