سخنرانی محیا واحدی در بیست و دومین همایش کوچه گردان عاشق

سخنرانی محیا واحدی، عضو هیات مدیره جمعیت امام علی (ع)

نقش جمعیت امام علی در پرورش کنشگران اجتماعی؟

موسسین جمعیت امام علی بذر چه تفکری را کاشته‌اند که جوان سرخورده و پر از سوال که نسبت به جهان‌بینی فردی و جامعه خود پر از تردید است، تبدیل به یک جوان کوشا، باهمت، بااراده، آگاه و مسئول می‌شود و در کف اجتماع خودش می‌ایستد؟ طبق آیه قرآن از دانه پاک است که درخت پاک می‌روید.  اینکه طبق یکسری از صحبتها به ما میگویند بدنه و فعل جمعیت امام علی خیلی خوب است خیلی کارهای خوبی انجام داده‌اند ولی، اما، اگر…

این اما و اگر باید پاسخ داده شود. آنچه که جمعیت امام علی به دانشجویان و مردمی که با عشق و ایثار به جمعیت آمده‌اند، داده است، یک الگوی بسیار قوی و غنی است که با کمک گرفتن از راه مصلحین اجتماعی در طول تاریخ و بازخوانی این راه بدست آمده تا به آسیبها و مسائل جامعه خودشان آگاه شوند. اگر محمد رسول الله آیینی را ایجاد کرده، آیین همدلی و آیینی که کودکِ زنده به گور شده را حیات دوباره می‌بخشد؛ جوانی هم که وارد جمعیت می‌شود جوانیست که تا دیروز از کنار کودکی که سرچهارراه کار می‌کرده بی تفاوت میگذشته اینجا یاد می‌گیرد که او را ببیند و به وضعیتش آگاه شود، این کودک جزئی از معنا و معنویت و جامعه و جهان‌بینی و رستگاری اوست.  وقتی جوانی به محله خاک‌سفید و یا به محله‌های دیگر می‌رود مثل مسیح که به گهینوم رفت و مردم را در آغوش کشید، اینگونه تمام آیات کتاب آسمانی برای او ترجمه می‌شود. چگونه محمد رسول الله خدایی را در خود نمودار کرد که آیه بای ذنب قتلت شد؟ آگاهی‌ای که به دنبالش مسئولیت می‌آید.  چرا مسئولیت؟ به دلیل اینکه تمام جهان‌بینی شخصی که در بالای شهر زندگی میکند با کودکی که هر روزش در جهنم است، این تقابل معنا را تغییر داده. این کودک از خدایِ منِ دانشجو سوال کرد کجاست خدای تو؟؟ کجاست باور تو؟

بی‌نهایت درد دارد وقتی که یک عده خاص با نهایت شرم‌آوری به جوانانی که خدایی را در این مسیر پیدا کردند برچسب اهانت خداناباوری می‌زنند! جوانی که چه بسا خودش در این مسیر که می‌آمد سوال می‌کرد و موسسین جمعیت امام علی ساعتها پاسخگوی او بودند تا بتوانند او را هدایت کنند که بتواند همراه آن کودک شود و او نیز بتواند سوال آن کودک را با عمل خودش پاسخ دهد و بتواند یک فضای عملگرا را دنبال کند. مفهوم مسئولیتی که منجر به این شد که یک دانشجوی داوطلب بتواند بدون اینکه نفع مادی برایش داشته باشد تماما با یک روحیه مسئولانه و اراده و توانایی تمام، برعکس دیروزش که وقتی این کودک را می‌دید حواله به حکمت خداوند‌ می‌کرد و خودش را از توان و اراده تغییر، تهی میدید، صاحب اراده و تغییری شود که اکنون می‌توانیم حاصلش را یک به یک بشماریم.  همین یک هفته پیش بود که فرزند جمعیت امام علی در محله خاک‌سفید قهرمان رباتیک شد. دقیقا از محله‌ای که می‌گفتند شهره به جرم و اعتیاد است و برای فرزندان آن محله هیچ کاری نمی‌شود کرد!

جمعیت امام علی در این ۲۲ سال سعی کرده راه رستگاری در جامعه را در این تعریف کند که همه باید در فضای اراده و عمل باشند. رسولان خدا اگر آمدند و نقشی را تعریف کردند برای این است که همه انسانها هم اینگونه عمل کنند و نسبت به کودکان و رنج‌دیدگان جامعه‌شان پرسشگر باشند. لازم است به این حکمت نهج البلاغه اشاره کنم که خود مولاعلی (ع) هم این تذکر را می‌دهد که قطعا مسیر افرادی که دارند منکر جامعه خود را می‌شناسند و برای تغییر و اصلاحش قدم بر‌می‌دارند قطعا باید دست یعنی عمل، زبان یعنی گفتار و فکر یعنی اندیشه خودشان را به کار بگیرند؛ نمی‌شود فقط عمل داشت و گفتار نقادانه و پرسش‌گر نداشت نه برای تشویش و بهم زدن امنیت بلکه برای برقراری امنیت و برای چاره‌اندیشی و جمع کردن انسانها، هر سه رأس را باید پیمود و ما به تأسی از سیره مولاعلی (ع) هم در پندار هم در کلام و هم درعملِ جمعیت سعی کردیم منکر جامعه خودمان را بشناسیم برای ساختن جامعه‌ای که در آن یگانگی موج بزند و بین من و هیچ فرد دیگری تفاوت نباشد، اگرچه که در جمعیت امام علی، تکثر افکار، حتی تکثر ادیان و مذاهب را می‌بینید ولی همگی در یک وحدتِ تمام برای کودکان و برای دردمندان جامعه‌ی ‌خودشان می‌کوشند و این راه را ادامه خواهند داد.