در باب اظهار نظر معاون فرهنگی قوه قضاییه (کودک آزاری شایعی در سطح جامعه نداریم.)

به گفته‌ی یکی از مسئولین قوه‌ی قضاییه، کودک آزاری شایعی در سطح جامعه نداریم. به همین منظور با یکی از موافقان این اظهارنظر مصاحبه‌ای داشتیم تا زوایای پنهان این اظهارنظر بیشتر بر عموم مردم روشن شود و اینجانبان از سیاهی نابخردی و ناآگاهی وارهیده شویم.

بنده: جناب موافق آگاه خردمند، طبق اظهار نظر معاون فرهنگی قوه قضاییه کودک آزاری شایعی در سطح جامعه نداریم. نظرتان در مورد قتل ستایش، آتنا، اهورا و چند مورد دیگر که در این چند وقت داشته‌ایم چیست؟

موافق خفن خردمند: بله، ایشان هم منظورشان این بود که همه‌ی ما بچه‌ها را دوست داریم و توی دلمان چیزی نیست. حالا یک وقتی از دست کسی در می‌رود و بچه‌ای کشته می‌شود که خب این در همه‌ی دنیا وجود دارد و با کودک آزاری شایع خیلی فرق می‌کند. این استثناها در همه‌ی دنیا وجود دارد و خب کاریش هم نمی شود کرد. موردهایی هم که گفتید همه جز استثنائات است.

بنده: یعنی منظورتان از کودک آزاری شایع این است که ملت چپ و راست کودکان را نفله کنند و آن وقت کودک آزاری شایع رخ داده است؟

موافق آگاه خردمند: نه برادرجان، ولی خب خیلی هم نباید مته به خشخاش بگذاریم. این موردهایی که اشاره کردید که قتل بود که خب تعریفش با کودک آزاری خیلی فرق دارد. قتل که قتل است. آزار یعنی بچه‌ای را کتک بزنند و از این حرفها. الان از بس اوضاع گل و بلبل است، مردم هم خیلی اعصاب آرام و راحتی دارند و کسی با کسی دعوا هم نمی‌کند؛ چه برسد به اینکه بخواهد بچه‌ای را بیازارد. حالا یک استثناهایی هم در هر جایی وجود دارد که خب در کشور ما هم هست.

بنده: خیلی هم عالی! خب با همین تعریف آزار و اذیت، نظرتان در مورد کودکان ماهشهری که همین یکی دو هفته پیش، خبرش رسانه‌ای شد و حسابی توسط پدر و نامادری آزار و اذیت شده بودند چیست؟

موافق آگاه: خب بنده که آن را تازه دارم از شما می‌شنوم و باید اطلاعات بیشتری کسب کنم. البته باید به شیطنت رسانه‌ها هم توجه کنید. آیا مدرکی در این مورد وجود دارد؟

بنده: بله. بفرمایید این هم عکسش.

موافق خردمند: خب اگر اینطور است که باید دید دلیلش چه بوده! شاید بچه ها خیلی شیطنت کرده‌اند و حالا پدر و مادرشان هم کتکی به آنها زده‌اند. این که اسمش کودک آزاری نیست؛ تربیت است. اینقدر نباید سوسول باشیم.

بنده: اما همانطور که در عکس مشاهده می کنید کاملا صورت بچه‌ها را زخم و زیلی کرده‌اند. این از نظر شما کودک آزاری نیست؟

موافق خردورز: نخیر آقا. ما خودمان بچه بودیم آقاجان ما تقی به توقی می‌خورد با کمربند ما را سیاه و کبود می‌کرد و آماده‌ی حضور در جامعه می‌نمود. همین شد که بنده، انسان موفقی شدم و الان به عنوان کارشناس می‌توانم با شما مصاحبه داشته باشم؛ بهرحال کارشناس شدن در این اوضای وانفسای مملکت چیز کمی نیست.

بنده: شما که فرمودید اوضاع مملکت گل و بلبل است. کدام اوضاع وانفسا منظورتان است؟

موافق موفق: ببخشید، دارد خلط مبحث می‌شود. منظور بنده اوضاع وانفسای جهان است؛ داعش و برجام و از این جور چیزا.

بنده: پس شما می‌فرمایید اگر حالا پدر و مادری کمربندی هم توی بدن بچه زد اشکال ندارد و برای تربیت بچه خوب است.

موافق آگاه: قربون آدم چیزفهم! در این اوضاع وانفسای دنیا که داعش همین بیخ گوش ماست و اتفاقا توی مجتمع کوروش هم مشاهده شده بودند، بچه که نباید سوسول بار بیاید. باید محکم بار بیاید و بتواند حق خودش را بکَند؛ ببخشید، بگیرد.

بنده ناآگاه: اما می‌گویند این قبیل برخوردهای شدید تنبیهی در کودکی، روی اعتماد به نفس انسان در بزرگسالی تاثیر می‌گذارد و نسل آینده‌ی ما نسلی سرخورده و ناتوان می‌شود.

مسئول آگاه: بنده که روانشناس نیستم. اما شما خود من را ببین. روزی سه وعده، بعد از صبحانه و نهار و شام، آقاجان مرا می‌زد و حالا هم می‌بینید که چه کارشناس با اعتماد به نفسی هستم. به نظر بنده که این حرفها برای خارجی‌هاست و در مورد ما صادق نیست. شما هم سعی کن این حرفها روی شما تاثیری نگذارد. حالا روانشناسها یک چیزی می‌گویند. بچه است دیگر؛ حالا کتک می‌خورد، بعدا بزرگ می‌شود، یادش می‌رود.

بنده: ممنون از توضیحات مبسوط، کامل و علمی شما!

کاریکاتور از فیروزه مظفری