کنوانسیون حقوق کودک

مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در اجلاس بیستم نوامبر ۱۹۵۹ اعلامیه‌ی جهانی حقوق کودک را که در واقع، اساس و بنیان کنوانسیون حقوق کودک را پی‌ریزی کرده است در یک مقدمه و ده ماده به تصویب رساند. هدف اساسی این کنوانسیون، ایجاد زندگی بهتر برای کودکان و تلاش در راه رشد هماهنگ و متعادل آنان در زمینه‌های اساسی رشد جسمی، ذهنی، عاطفی، روانی و رشد اجتماعی است و برای دستیابی به این هدف، چهار محور اساسی رشد، بقا، حمایت و مشارکت را مورد توجه قرار داده است.

در مجموع، این کنوانسیون از لحاظ تدوین، مقرراتی جامع درباره‌ی حقوق کودکان فراهم آورده و اکثر کشورها پس از تصویب کنوانسیون، در کشور خود، به تدریج قوانین و مقررات خود را اصلاح کرده یا تغییر داده‌اند.

حال سوال این جا است! چه قدر از موارد تصویب شده در کنوانسیون حقوق کودک، امروزه در ایران اجرا می‌شود؟

بند ۱ از ماده‌ی ۳ کنوانسیون حقوق کودک، به اهمیت منافع کودک در اقدامات نهادها می‌پردازد.

منافع کودکان به عنوان سرمایه‌های انسانی آینده‌ی کشور باید تامین شود؛ در غیر این صورت، نمی‌توان آینده‌ی خوبی را برای کشور پیش‌بینی نمود. متاسفانه در سا‌ل‌های اخیر همیشه شاهد آن بوده‌ایم در برخورد با معضلات کودکان، به جای ارائه‌ی یک راهکار در راستای منافع بلندمدت کودک، صورت مساله پاک می‌شود و نه تنها منافع کودک درگیر معضل دیده نمی‌شود، بلکه سعی در حذف کودک درگیر معضل شده است.

حال سوال این جا است! چه قدر از اقدامات موسسات، دادگاه‌ها، مقامات اجرایی و… در راستای تامین منافع کودکان بوده است؟