پس از مطرح شدن موضوع ازدواج کودکان در جامعه‌ی ایران این مساله با مخالفان و موافقانی مواجه شد. مخالفان بر این عقیده بودند که ازدواج مشروط دختران بین نه تا سیزده سالگی باید به صورت مطلق ممنوع شود و موافقان این ازدواج‌ها نیز برای موافقت خود دلایلی را ذکر می‌کنند. در این یادداشت بناست تا به برخی استدلال‌های موافقان این قبیل ازدواج‌ها پرداخته شود.

یکی از مسایلی که پس از مطرح شدن این مساله مورد بحث فراوان بوده است سن ازدواج است. در حالی که بحث اولیه در این زمینه، قانونی شدن منع ازدواج دختران زیر سیزده سال بوده است، اما موافقان این دست ازدواج‌ها همواره در حال بازی کردن با این عدد هستند و فیلم‌هایی از گوشه و کنار گاهی بیرون می‌آید که «چرا با ازدواج افراد زیر ۱۸ سال مخالفت می‌کنید؟» و در آخرین فیلم نیز حرف از ممنوعیت ازدواج افراد زیر ۲۰ سال در طرح‌های قانونیِ پیشنهادشده زده‌اند!

آن چه مشخص است بازی با این عدد، جهت همراه کردن بخش بزرگ‌تری از جامعه جهت مخالفت با طرح ممنوعیت ازدواج کودکان می‌باشد تا این طرح را در بین افکار عمومی جامعه نیز به شکست بکشانند؛ یعنی علاوه بر تلاش‌های پیدا و پنهان برای عدم تصویب قانونی این طرح، قصد بر این است تا عدد سیزده سال را به افکار عمومی به صورت ۱۶ سال، ۱۸ سال و حالا ۲۰ سال معرفی کنند تا جامعه نیز در پسِ ذهن خود با این طرح به مخالف بپردازد.

آن چه باید به صورت واضح بیان شود این است که سنگ بنای این طرح و لایحه در واقع ممنوع کردن ازدواج دختران زیر ۱۳ سال است که با توجه به شرایط امروز جامعه‌ی ایران و میزان بلوغ فکری و اجتماعی یک دختر ۱۳ ساله و عدم آمادگی او برای مدیریت زندگی مشترک، امری عقلانی و در جهت حفظ نظام خانواده به نظر می‌رسد. هم‌چنین باید گفت که طرح مساله‌ی سن، تبدیل به بحثی انحرافی شده تا ذهن‌ها را از اصل موضوع که همانا در بسیاری موارد فروش دختران به نام ازدواج است دور نماید. لازم است تا مساله‌ی ازدواج کودکان، فارغ از بحث سن قانونی ازدواج، با توجه به تمام ابعاد و پیامدهای حقوقی، اجتماعی و فرهنگی آن و با توجه به واقعیت‌های جامعه و به دور از نظریه‌پردازی‌های انتزاعی مورد بررسی قرار بگیرد.

موافقان ازدواج افراد در سن پایین، آن را توجه به نیاز غریزی افراد جامعه می‌دانند و آن را روشی در قالب شرع برای توجه به نیاز جنسی افراد می‌دانند. این در حالی است که خود این افراد با طرح مسایل مربوط به زندگی زناشویی در مدارس به بهانه‌ی اینکه چشم و گوش بچه‌ها باز می‌شود مخالفت می‌کنند؛ یعنی این جا ضرب‌المثل «یک بام و دو هواست» که ازدواج در سن پایین خوب است ولی آموزش مسائل مربوط به آن بد است!

یعنی آن‌ها نوجوانان را تشویق به ورود به عرصه‌ای می‌کنند که آموزش آن را ممنوع می‌دانند و از این طریق ممکن است زندگی این افراد را دچار تلاطم جدی کنند. محدود کردن ازدواج تنها جهت ارضای نیاز جنسی و عدم توجه به سایر مسائل مانند بلوغ فکری کافی جهت تامین محیطی امن و آرامش‌بخش در فضای خانه و خانواده برای طرفین، قطعا تعریف ازدواج در سطحی بسیار نازل است. سطحی که هم اکنون در جامعه‌ی ما نیز بسیار رایج شده و متاسفانه نتایج این دید سطحی را می‌توان در افزایش تعداد طلاق‌ها در جامعه‌ی ایران و ضربات عاطفی عمیق به زوج‌های جوان پس از این جدایی‌ها را مشاهده نمود.

به نظر می‌رسد موافقان این قبیل ازدواج‌ها به حقایق جاری جامعه توجهی ندارند و صرفا به دنبال اهداف سیاسی و جناحی خویش بدون توجه به مضرات این مساله برای آحاد مختلف جامعه هستند.