زندانی شدن کودکان کار در زیرزمین اداره بهزیستی شاهین‌شهر اصفهان
در روزهای گذشته خبری منتشر شده است با عنوان «محبوس کردن کودکان کار در زیر زمین اداره بهزیستی شاهین‌شهر اصفهان». در شرح خبر صحبت از طرح ضربتی جمع‌آوری کودکان کار است و تحویل آن‌ها به اداره بهزیستی شاهین‌شهر و نگهداری این کودکان در شرایط نامناسب.
همزمان با انتشار این خبر، مسئولان اداره کل بهزیستی استان اصفهان در خصوص محتوای خبر واکنش‌هایی داشته‌اند که قابل تأمل و بررسی است:
به گفته‌ی رئیس اداره بهزیستی شاهین‌شهر، وی در تمام مدت نگهداری این کودکان در زیرزمین اداره بهزیستی، در محل کار حاضر بوده است!
در این خصوص انتظار می‌رفت مسئول مربوطه به جای بازگو کردن این نکته نه چندان مهم، درباره اتفاقاتی که برای این کودکان رخ داده است، با شفافیت لازم پاسخگو باشد. اگر بهزیستی توان نگهداری و ساماندهی درست کودکان کار را ندارد، اجرای طرح‌های ضربتی جمع‌آوری کودکان کار به چه معناست؟ پس از جمع‌آوری، شاهد چه برنامه و اقدامی برای تغییر شرایط این کودکان بوده‌ایم که همچنان بر اجرای آن پافشاری می‌شود؟ چرا سال‌هاست صدای نهادهای مدنی و فعالان حوزه اجتماعی در خصوص ناکارآمد بودن طرح‌هایی از این دست شنیده نمی‌شود؟
در بخش دیگری از صحبت‌های رئیس اداره بهزیستی شاهین‌شهر، به این نکته اشاره شده است که کودکان جمع‌آوری شده؛ کودک کار نیستند! کودکی که دستفروشی می‌کند؛ شیشه ماشین‌ها را پاک می‌کند؛ فال فروشی می‌کند؛ متکدی است! متکدیانی که از اتباع خارجی هستند و به‌صورت سازمان‌یافته به منظور تکدی‌گری وارد شهر می‌شوند. این گفته‌ها در حالی مطرح می‌شود که پژوهش‌های اجتماعی انجام شده و همچنین گزارشات مستند از ۴۴ مرکز فعال جمعیت امام علی در سطح کشور نشان می‌دهد تعداد زیادی از این کودکان به دلیل شرایط نامناسب اقتصادی و فرهنگی خانواده، به اجبار مشغول به کار می‌شوند.
کار کودک انواع متفاوتی دارد و کار در فضای عمومی و خیابان یکی از اشکال کار کودک است که می‌تواند آسیب‌های متعدد جسمی، روانی یا جنسی برای این کودکان داشته باشد: آسیب دیدن عزت نفس کودکان، افزایش روحیه تکدی‌گری، افزایش حس خشم و طردشدگی، خطر سوء استفاده جنسی، خطر تصادف در فضای خیابان و … تنها بخشی از آسیب‌هایی است که سلامت جسم و روان این کودکان را تهدید می‌کند.
برای حل یک مسئله باید ابعاد و شرایط آن مسئله را به درستی و دقت رصد کرد. مسئله کودکان کار یک مسئله چندوجهی است. متکدی خواندن کودکان کار، بررسی نکردن علل افزایش کار کودک و تلاش برای وابسته خواندن این کودکان به باندهای سازمان‌دهی شده، نه به کاهش مسئله کمک می‌کند و نه نافی مسئولیت بهزیستی در زمینه ایجاد شرایط مناسب برای نگهداری و حمایت از این کودکان است.
سخن آخر اینکه، آنچه باید به عنوان معضل به آن پرداخته شود، کار اجباری کودک است و نه خود کودک کار. فقدان این نوع نگرش انسانی نسبت به معضلات اجتماعی حوزه کودکان – که موضوعی بدیهی در مباحث جامع‌شناسی و روان‌شناسی است – سبب نگرانی مکرر فعالان مدنی در سال‌های اخیر شده است.
مطالب بیش‌تر:
دیدگاه خود را ثبت کنید
Want to join the discussion?Feel free to contribute!