هفت باور عمومی غلط و رایج درباره‌ی زباله‌گردی کودکان
زباله گردی کودکان طبق مقاوله‌نامه‌ی ۱۸۲ سازمان جهانی کار، یکی از اشکال بسیار پر خطر کار کودک به شمار می‌رود. مجلس شورای اسلامی در آبان ماه ۱۳۸۰ این مقاوله‌نامه را پذیرفته و دولت را متعهد به مقابله با بدترین اشکال کار کودک نموده است. با این وجود در جامعه هر روز شاهد حضور بیشتر کودکان زباله‌گرد هستیم.
هفت باور غلط که درباره‌ی کودکان زباله‌گرد رایج است عبارتند از:
۱- همه‌ی کودکان زباله‌گرد از اتباع کشورهای همسایه هستند.
برخی فکر می‌کنند این قاعده کلی است و اکثر کودکان زباله‌گرد غیرایرانی و به ویژه تبعه‌ی افغانستان هستند. این امر در تهران شاید کمابیش مصداق داشته باشد اما در بسیاری از استان‌های کشور که حضور اتباع در آنها با محدودیت و ممنوعیت همراه است، کودکان زیادی در حال زباله‌گردی هستند؛ برای مثال در استان کرمانشاه گسترش روزافزون این امر را شاهد هستیم. بنابراین زباله‌گردی تبدیل به یک کار کودکانه در تمام ایران گردیده و علت آن سود کلان‌تر سوداگران سیاه از قبل به‌کارگیری کودکان است.
۲- کودکان زباله‌گرد دارای نفع اقتصادی و درآمد بالا هستند.
درآمد این کودکان به ازای بیش از ده ساعت کار در روز، بر اساس وزن زباله جمع‌آوری شده چیزی در حدود ۷۰۰ هزارتومان تا یک میلیون تومان (در ماه) است. در صورتی که کودک جدا از خانواده و در گاراژ زندگی کند، سهم بسیار ناچیزی از این مبلغ خرج تغذیه‌ی کودک شده و باقی آن برای والدینشان ارسال می‌شود.
۳- کار کودکان زباله‌گرد محدود به زمانی است که در سطح شهر زباله‌ها را جمع‌آوری می‌کنند.
کودکان علاوه بر جمع‌آوری زباله‌ها از سطح شهر، در مراکز رسمی و غیررسمی تفکیک، به جداسازی دقیق‌تر زباله‌ها با دست می‌پردازند. در این فرآیند موادی مانند شیشه، فلز، پلاستیک و کاغذ به دلیل قیمت متفاوتشان، به صورت جداگانه دپو و آماده‌ی فروش می‌شوند.
۴- کودکان به صورت شخصی اقدام به جمع‌آوری زباله و فروش آن می‌کنند.
برخلاف باور عموم، پیمانکاران شهرداری به صورت مستقیم و یا از طریق صاحبان گاراژهای تفکیک زباله اقدام به استخدام و به‌کارگیری کودکان برای جمع‌آوری زباله از سطح شهر می‌کنند. ساز و کار و میزان حقوق این کودکان توسط پیمانکاران متخلف شهرداری مشخص شده و در تمام نقاط یک شهر با نرخ ثابت پرداخت می‌شود.
نظارت پیمانکاران به زباله‌های منطقه‌ی خود، باعث می‌شود تا تعداد کمی از کودکان خارج از این ساختار اقدام به جمع‌آوری کنند. در این موارد زباله‌های جمع شده نیز مجدد به همین مراکز تفکیک و دلالان فروخته می‌شود.
۵- زباله‌گردی کودکان مختص پسران است.
متاسفانه میزان کودکان دختر مشغول به زباله‌گردی بسیار بیشتر از تصور عموم جامعه است. این دختران اغلب از خانواده‌هایی با معضلات بسیار شدید هستند که چاره‌ای جز امرارمعاش از این طریق ندارند.
۶- مراکز بازیافت به صورت مداوم بازرسی می‌شوند.
از آن جایی که پیمانکاران سودجوی شهرداری، کاملا به تخلفی که در به‌کارگیری کودکان برای جمع‌آوری و تفکیک زباله انجام می‌دهند، آگاه هستند، در بسیاری از موارد، گاراژهای اصلی خود را در مناطق دورافتاده و با فاصله از شهر قرار می‌دهند. به دلایل غیرمشخصی کارگاه‌های تفکیک زباله از دسترس و شمول بازرسی بازرسان اداره کار خارج بوده و مطابق کارگاه‌های اقتصادی دیگر با آنها برخورد نمی‌شود
۷- این که تنها شیوه‌ی فعلی جمع‌آوری زباله در کلانشهرها همین شیوه‌ی موجود است و بهره‌کشی از کودکان و راه حل‌های جایگزین نداریم.
دیدگاه خود را ثبت کنید
Want to join the discussion?Feel free to contribute!