در واکنش به فوت کودک ۱۷ ماهه در اثر کودک آزاری پدر

فاجعه آزار وحشتناک و فوت یک کودک ۱۷ ماهه، بار دیگر به ما یادآوری کرد تا زمانی که شبکه‌ کامل حمایتی برای پیشگیری از آزار کودکان شکل نگیرد، همواره باید منتظر شنیدن جانکاه‌ترین خبرها باشیم.

طبق گزارش‌ رسانه‌ها، این بار آزارگر پدری با ۵ فرزند است. فردی که رفتار ناهنجاری بروز نداده و مورد اعتماد همسر بوده است!

این‌که فردی بتواند به یک‌باره مرتکب چنین جنایت هراس‌آوری شود، می‌تواند نشان از اختلال در سلامت روان این شخص باشد که به یک‌باره فرصت بروز یافته و کودکی را به این شکل دلخراش به کام مرگ کشانده است. در چنین حالتی، دیگر مکانیسم‌هایی که برای دفاع از کودک بر خود کودک متمرکزند پاسخگو نیستند و ما هرقدر نظارت‌ها را تقویت کنیم، نمی‌توانیم مانع چنین اتفاق تاسف‌آوری شویم.

بررسی عوامل و پیامدهای حدود ۲۰۰۰ مورد اشکال مختلف آزار کودکان، در سمیناری که با عنوان «کودک آزاری در سکونتگاههای فقیرنشین» توسط جمعیت امام علی (ع) برگزار شد، نشان از خلا نظارت قوی اجتماعی در حوزه کودک آزاری را می‌دهد.

راه پیشگیری از این شکل کودک‌آزاری، تمرکز بر بهداشت و سلامت روان بزرگسالان، آموزش خانواده‌ها، غربالگری بیماران روانی و امثال آن است. راهکارهایی که شاید در نگاه اول تاثیری بر کودکان نداشته باشد، اما چنین بزنگاه‌هایی حاکی از حلقه‌های مفقوده‌ ایجاد شبکه‌ حمایت از کودکان در جامعه‌ است.

به نظر می‌رسد بهزیستی به عنوان نهاد متولی نظارت اجتماعی و وزارت بهداشت به عنوان نهاد متولی سلامت جسم و روان افراد جامعه، باید نقش پررنگ‌تر و موثرتری در این زمینه ایفا کنند.