🔻افغانستان امروز در سیطره طالبان است. انسان‌های بی‌گناه کشته، اسیر یا آواره شده و می‌شوند. جهان نظاره‌گر اتفاقاتی است که در این کشور رخ می‌دهد. اتفاقاتی که به فاجعه انسانی پهلو می‌زند. اما برای نجات قربانیان امروز و فردای این فاجعه انسانی اقدامی صورت نمی‌‌گیرد!

🔻ما به عنوان همسایه و هم‌زبان مردم افغانستان، ضمن محکوم کردن انفعال نهادهای جهانی متولی صلح و حامیان حقوق انسان‌ها، گوشه‌ای از آنچه در افغانستان می‌گذرد را مرور و مطالباتی را از نهادهای بین‌المللی و تمامی حامیان حقوق بشر مطرح می‌کنیم تا شاید برای برقراری امنیت میلیون‌ها انسان، به ویژه وضعیت اضطراری زنان و کودکان در افغانستان اقدامی صورت گیرد.

🔻 گروه تروریستی طالبان پس از تصرف شهرها، جان و مال کسانی را که در برابر آنها مقاومت کردند، گرفته‌اند. آنها برای انجام هیچ جنایتی، ممنوعیت اخلاقی، قانونی و انسانی ندارند.

🔻جنگ برای هر کشوری مضر است و خسارات جانی، مالی و روانی بسیاری به دنبال دارد؛ اما این پدیده شوم، زنان و کودکان را بیشتر تحت تأثیر قرار داده و به آنها آسیب می‌زند. گروه تندروی طالبان علیرغم شعارهایی که برای احترام به حقوق زنان می‌دهند، با زنانی که از قوانین مصوب آنها سرپیچی کنند، برخوردهای خشونت‌آمیزی دارند.
زنان افغانستان امروز بیش از همیشه به حمایت‌های جهانی نیاز دارند و بیش از گذشته در معرض خطر هستند.

🔻آنچه در افغانستان در حال رخ دادن است را از قاب دوربین‌ها دیده‌ایم. آوارگانی که به هر ملجایی برای نجات چنگ می‌زنند. حتی به چرخ هواپیمای در حال پرواز!

🔻 همسایگان ما که در کشور خود احساس خطر کرده‌اند، باز هم به سوی ایران پناه آورده‌اند. مرزهای شرقی ایران روزانه شاهد ورود هزاران پناهجوی افغانستانی است که در جستجوی امنیت هستند.
این تصاویر تنها گوشه‌ای از شرایطی است که همنوعان ما در گوشه و کنار افغانستان از سر می‌گذرانند.

🔻براساس گزارش‌هایی که به دست ما رسیده است، به عنوان یک نهاد مدنی معتقدیم که موارد زیر مهم‌ترین اقداماتی است که باید در مورد افغانستان مورد توجه گیرد:

۱. کشورها نباید گروه تروریستی طالبان را به رسمیت بشناسد.

۲. توجه ویژه به وضعیت کودکان افغانستانی: از مهمترین فجایعی که در کشور افغانستان شاهد آن هستیم، نقض آشکار حقوق کودکان است. کودکانی که هر روزه نظاره‌گر مصادیق آشکار خشونت در محیط زندگی خود هستند، از جمله حضور مردان مسلح در کوچه و خیابان، کشتار غیرنظامیان و گروگان گرفته شدن و قتل اعضای خانواده‌شان. دخترانی که امکان تحصیل و حضور در اجتماع از آنان سلب شده، حالا در معرض تعرض جنسی با نام نکاح هستند؛ کودکانی که در معرض بیماری و سوءتغذیه و شوک‌های شدید روانی قرار دارند.
در این بین نباید ازآسیب‌های جدی روحی و روانی به کودکانی که به امید امنیت به کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند غافل شد. دسترسی این کودکان به حقوق اولیه انسانی فقط و فقط با وساطت نهادهای بین‌المللی حامی صلح و حقوق کودک محقق خواهد شد.

۳. ایجاد بستر مناسب برای مهاجرت (نجات) سریع گروه‌های در خطر شامل فعالان رسانه‌ای، فعالان حقوق زنان، هنرمندان و فعالان سیاسی ضد طالبان: گزارش‌ها نشان می‌دهد طالبان پس از تصرف شهرها به دنبال مجازات فعالان رسانه‌ای و فعالان حقوق زنان هستند. با تعطیل شدن سفارتخانه‌ها و فرودگاه‌ها و تصرف راه‌های زمینی به دست تروریست‌ها، این گروه‌ها بیش از سایرین در معرض خطر قرار دارند.
شایسته است اقدامات ویژه‌ای برای خروج یا تضمین امنیت این گروه‌ها صورت پذیرد.

۴. توجه ویژه به کمپ‌های پناهندگی در مرزهای افغانستان، با توجه ویژه به شرایط حاد شیوع کرونا در کشورهای همجوار از جمله ایران، پاکستان و هندوستان: بر اساس گزارش سازمان ملل در سال جاری حدود ۲۷۰.۰۰۰ نفر پناهنده از خانه و کاشانه خود آواره شده‌اند. این در حالی است که در مجموع بیش از ۵ میلیون افغانستانی مجبور به ترک خاک خود شده‌اند.
در چنین شرایطی توجه به اردوگاه‌های پناهجویان در مرزهای افغانستان برای جلوگیری از وقوع یک فاجعه انسانی باید در صدر توجه اقدامات بشردوستانه قرار گیرد.