مولا علی (ع) فرمود: « خدا را ! خدا را ! درباره یتیمان؛ مبادا گاه سیر و گاه گرسنه بمانند و حقوقشان ضایع گردد». طرح «کوچه گردان عاشق» سعی دارد تا با تأکید بر شیوه عملی زندگی بزرگان دین به احیای اندیشه آنان در جامعه در خصوص ضرورتِ مطلقِ خدمت به همنوع بپردازد.

آیین ها محل جمع شدن و به هم پیوستن مردم است. باید چشم باز کرد و دید؛ دیدنی که به صدا بینجامد و تغییری مثبت و سازنده ایجاد کند. باید کسی باشد که در این کوچه‌ها قدم بزند، ببیند و احساس «مسئولیت» کند. در جهان امروز عدد محرومان و گرسنگان زمین به میلیاردها نفر می‌رسد و در کشور ما نیز خانواده‌های فقیر و کم درآمد بی شماری زندگی می‌کنند که در تأمین مواد غذایی و مایحتاج خود به شدت در مضیقه هستند و فرزندانشان از سوء تغذیه رنج می‌برند.

فقر غذایی تبعات مختلفی در زندگی یک کودک دارد.
درواقع همان‌طور که جمله قصه فراتر از کیسه‌هاست، گویاست؛ هدف از رساندن کیسه‌های مواد غذایی، نه صرف غذارسانی، که دادن آگاهی به جامعه نسبت به تبعات فقر و یادآوری مسئولیت جامعه در قبال فقر و گرسنگی کودکان است.

آیین «کوچه گردان عاشق» برای پدید آوردنِ تلاشی فراگیر و عزمی ملّی برای ریشه کنی گرسنگی و فقر از کشور و جهان‌مان برگزار می‌گردد. تأمین نیازهای غذاییِ حیاتی خانواده‌های محروم در ماه مبارک رمضان، شکل اجرایی این طرح را تشکیل می‌دهد.

کوچه گردان، کوچه گردان با علی
کوچه گردی، کوچه گردی، عاشقی

روحِ فقر و روحِ عجز و روحِ جهل
می زداید این همه با عاشقی

کوچه گردان عاشق، نخستین و قدیمی ترین طرح جمعیت مستقل امداد دانشجویی – مردمی امام علی (ع) است که از سال ۱۳۷۸ تا کنون بی‌وقفه برگزار گردیده و با گذشت بیش از ۱٧ سال سعی دارد عبادتی اجتماعی را – در کنار عبادات فردی – در شب های قدر و به خصوص ایام شهادت مولا علی (ع) ترویج کند.

اما چرا کوچه گردان عاشق؟ و چرا شب‌های قدر ماه رمضان؟ این موضوع ریشه در اندیشه‌های بنیادین جمعیت امام علی و نگاه شخص شارمین میمندی نژاد به حضرت علی (ع) به‌عنوان یک الگوی معنوی برای فعالیت اجتماعی و لزوم بهره‌گیری جامعه از این الگو در پرداختن به معضلات جامعه دارد.

در این طرح، کیسه های مایحتاج مورد نیاز یک ماهه هزاران خانواده محروم در شب‌های قدر توسط دانشجویان و مردم، تهیه و به درِ خانه‌های این عزیزان برده می‌شود؛ و این حرکت در واقع به تأسی از کوچه گردی‌های عاشقانه مولا علی (ع) و سیره عملی زندگی ایشان در یتیم نوازی و مهر به همنوع، انجام می شود.

جامعه هدف این طرح را تمامی خانواده‌های نیازمند که به دلیل فقر، قادر به تأمین نیازهای اولیه زندگی خود از جمله غذا نمی باشند، تشکیل می‌دهند.

چشم انداز طرح

ایجاد یک ساختار مناسب برای تأمین نیازهای اولیه خانواده های نیازمند از طریق کمک های خیرین به طوری که هر یک از خیرین بتواند کمک‌های خود را – با نظارت تیم مددکاری جمعیت – به هر شخصی که تمایل دارد ارائه کند. به این صورت می‌توان به یک مدیریت هوشمندانه در امر غذارسانی دست یافت. مدیریتی که از یک سو از اتلاف و اسراف منابع غذایی در مقاصد اشتباه و از سوی دیگر، از رنج گرسنگی و مرگ و میرهای ناشی از آن، در اقصی نقاط کشور جلوگیری می کند. در این سیستم است که مردم نیکوکار و خیرین می‌توانند به طور مستقیم کمک‌های خود را به دست خانواده‌های دردمند برسانند و از نتایج اعمال نوع‌ دوستانه خود مستمرا اطلاع کسب کنند.

اهداف طرح

• تأمین نیازهای اولیه خانواده‌های نیازمند
• معرفی خانواده‌های نیازمند به خیرین و ایجاد یک پل ارتباطی بین خیرین و نیازمندان
• گسترش فرهنگ نوع دوستی برای فراگیر شدن کردارهای دگرخواهانه و امور خیریه در سطح جامعه
• ایجاد امید در خانواده های نیازمند برای ادامه زندگی
• نزدیک شدن به خانواده ها برای شناسایی مشکلات فرهنگی و اجتماعی کودکانِ آن‏ها و ادامه فعالیت مددکاری با آنان در آینده
• شناسایی مناطق و خانواده های محروم و نیازمند در سطح کشور