جای تأسف است که بعد از سال ها حضور یک سازمان مردم نهاد مثل جمعیت امام علی(ع) در بحران های طبیعی امروز باید درباره انحلال آن گفت و گو کنیم. در مروری بر حکم انحلال متوجه می‌شدیم که نسبت به چند موضع گیری این مؤسسه حساسیت خاصی نشان داده شده است. مثلا گفته شده این جمعیت با هشتگ «فقر بعد از کرونا» تلاش کرده که حساسیت عمومی به مسأله فقر را در دوران کرونا افزایش دهد. همین طور به بیانیه جمعیت درباره اعتراضات آبان ماه اشاره شده و شاکی یعنی وزارت کشور آن را شاهدی بر سیاه نمایی دانسته است. در واقع اینها تلاش جمعیت برای سیاه‌نمایی محسوب شده است. مواضع جمعیت درباره ازدواج کودکان و کاهش سن مصرف مواد مخدر نیز در همین ردیف و به عنوان دلایلی مبنی بر مواضع ضد امنیتی این سازمان مردم نهاد قلمداد شده است.

درباره همه ادعاهای جمعیت مستندات و شواهد بسیار جدی وجود دارد . حتی سازمان‌های پژوهشی دولتی نیز در گزارش‌های خود ادعاهای جمعیت را تایید کرده‌اند. از سوی نهادهای پژوهشی رسمی گزارش‌هایی از افزایش فقر و نابرابری پس از اپیدمی کرونا منتشر شده است. گزارش های ادواری سازمان ثبت احوال سن ازدواج کودکان مورد ادعای این جمعیت را تأیید می کند. ده‌ها پژوهش در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی اثرات وخیم و غیر انسانی ازدواج در سنین کودکی را تایید کرده‌اند. گزارش‌های متعددی راجع به اعتیاد در ایران، کاهش سن شروع مصرف آن را تا کودکی تأیید می‌کنند. آخرین پژوهش‌های ستاد مبارزه با مواد مخدر که تحت نظر وزیر کشور فعالیت دارد نیز سالها است کاهش سن شروع مصرف مواد در ایران را گزارش کرده است. بر این اساس و در حالی که هر ناظر اجتماعی وخیم بودن شاخص‌های وضعیت را تایید و نسبت به سلامت اجتماعی مردم ایران ابراز نگرانی می‌کند، سؤال این است که چه مزیتی در انحلال این جمعیت وجود دارد؟!

در حالی که جامعه ایران با انبوهی از بحران‌ها دست به گریبان است، انحلال جمعیت امام علی(ع) کدام یک از مشکلات جامعه ایران را حل می‌کند؟

جمعیت در بیست سال گذشته تلاش کرده عده‌ای از جوانان را جذب فعالیت اجتماعی کند تا آنها به جای بیهودگی و روزمره‌گی یا بستن چمدان و مهاجرت، وارد یک فعالیت مثمر ثمر و مشارکت اجتماعی شوند. جمعیت تلاش کرده اخلاق اجتماعی را تقویت کند و تقدم خیر عمومی بر منافع فردی و فرد محوری را ترویج کند. جمعیت امام علی(ع) اندیشه صلح و پرهیز از خشونت را ترویج کرده و با انتساب خود به امام اول شیعیان به تعمیق اندیشه دینی عدالت طلب کمک کرده است. جمعیت چه کرده که متهم امنیتی محسوب شود؟جز آنکه مانع بروز موج ناامیدی درمیان فرودستان و طبقات محروم اجتماعی شده؟ جز آنکه سعی کرده بی پناهی بی پناهان را کاهش دهد و مرهمی بر رنج‌های محرومان باشد؟ آیا جمعیت امام علی(ع) با این کارنامه ۲۰ ساله مستحق چنین مجازاتی است؟

مضمون حکم صادره شده جز این نیست که ادامه فعالیت‌های جمعیت می‌تواند تهدیدی امنیتی باشد. امنیت چیست؟

اگر در گذشته امنیت عبارت بود از هر اقدامی که ناقض امنیت نظام حکمرانی باشد، امروز محور و هسته امنیت، انسان و جامعه است. به قول محبوب الحق یکی از دانشمندان مبدع و مبلغ توسعه انسانی، امنیت: کودکی است که نمیرد، بیماری ای است که گسترش پیدا نکند، فقیری است که گرسنه نماند، زنی است که تحت خشونت قرار نگیرد. امنیت حیات کرامت انسانی است. امنیت انسانی یعنی امنیت اقتصادی، غذایی، بهداشتی، زیست محیطی، فردی، اجتماعی و سیاسی. جمعیت امام علی کدامیک از این ابعاد هفت گانه امنیت انسانی را تهدید کرده که مستحق انحلال باشد؟

حتی اگر امنیت را در مفهوم گذشته آن یعنی امنیت نظام در نظر گیریم ، جمعیت امام علی به عنوان یک نهاد مردم نهاد با منابع و امکانات محدود و فعالیت شفاف چگونه می تواند نظام حکمرانی با انبوه سازمان ها و نهادهای امنیتی و نظامی با منابع گسترده را تهدید کند؟